Districtskampioenschap NH: WVA rijdt als een ploeg (en wint)!
Gastheer de WVA mag vandaag 21 mei 2018 voor de zoveelste keer de organisatie van het DK-NH 2018 uitvoeren; geen sinecure met een weerbarstige KNWU-delegatie. Godzijdank hebben wij Ed Bosse registreer ik dan. Het DK-avontuur voor de deelnemende WVA-renners, categorie 40+ en 50+ in het bijzonder, laat zich in 3 fasen beschrijven.
Hieronder volgt een even onbetrouwbare beschrijving van deze fasen als de uitslagen van salbutamol-testen van de WADA en UCI.
Fase 1 De geest uit de fles
Elf mei, ik heb met Bart van Breemen een duurtraining afgesproken. Een mooi rondje op deze zonnige dag nodigt uit om op souplesse het Groene Hart in te trekken. Halverwege de klassieke koffiestop met appelgebak en een alleraardigste bediening. Terwijl we daar over schema’s en andere onzin praten gaat de telefoon: “ He de Bruin, hoe is het met jou?”. Maurice de Bruin is een van die WVA-renners met een echt wielerverleden (i.t.t. Bart en ondergetekende), ooit Nederlands Kampioen bij de Militairen in 1992 en ooit nog voor de Altrex-Peijnenburg ploeg gereden, kortom Maurice de Bruin is geen pannenkoek. Hij vervolgt aan de telefoon: “zeg zag ik jullie trimmers net voorbijrijden over de brug bij Leimuiden?”. Bart en ik in koor, “dat klopt Maurice”. De Bruijn vervolgt zijn verhaal, waarbij Bart en ik steeds als “trimmers” worden betiteld, en stelt voor dat er met het komende DK nu eens een keer als een WVA-ploeg moet worden gereden. Leuk voor de sponsoren als we nu eens wat WVA-renners op het podium zien (ik vermoed dat hij zichzelf daar al op ziet staan) al. De Bruin legt haarfijn uit dat andere clubs wel als ploeg rijden, maar de WVA-renners, m.u.v. mannen als de Bruin, zeer vaak in de koers gaten dichtrijden naar eigen ploeggenoten en dat moet nu eens afgelopen zijn. Het zaadje is geplant, Bart en ik gaan samen met Maurice een plan uitbroeden.
De Bruin legt haarfijn uit dat andere clubs wel als ploeg rijden, maar de WVA-renners, m.u.v. mannen als de Bruin, zeer vaak in de koers gaten dichtrijden naar eigen ploeggenoten en dat moet nu eens afgelopen zijn.
Voor de 40+ weten we dat Jos, notoire mee springer&hard meerijder, met tevens een sterk eindschot meedoet. Verder staat Ello van Gelderen op de startlijst en die kan extreme kopbeurten doen en lange ontsnappingen op touw zetten (maar wat zwakker in de sprint) Tenslotte de koning van de sprint meneer de Bruin himself zal gesoigneerd als altijd acte de présence geven . Afhankelijk van het koersverloop zal gekeken worden welke tactiek het beste van pas komt, maar NOOIT een gat dichtpoefen waar een van deze WVA-renners in zit.
Voor de 50+ weten we dat van Breemen extreem goed kan aankomen, ja een afmaker mogen we hem wel noemen! Arjan Vonk is de echte lead-out en kan zelf ook goed aankomen, mocht hij in de uiteindelijke kopgroep terecht komen. Tenslotte uw verslaggever, kan korte stukjes behoorlijk hardrijden en redelijk tempo onderhouden, kortom degene die zich bij voorbaat opoffert. Het plan ligt klaar op naar fase 2. Belt Maurice enkele dagen voor het NL op: “zeg Rob mijn nek zit helemaal vast en veel pijn in mijn schouder en arm, ik kan amper mijn stuur vasthouden”. Als dat zo blijft dan wordt het een opoffering voor zover mogelijk in de finale voor Jos als het zo blijft besluiten we.
Fase 2 De executie van de plannen
De 40+ start om 11:45 uur en Maurice kampt nog met z’n blessure dus we gaan het zien welke rol hem past. De 30+ start gelijk met de 40+ en ik zie mannen als Brian B.(40+ met extreme benen en dito vermogen), Michael K. En Jorne F. (30+ die ik ken van de trainingsritjes op de Bataaf, als die gasten gas geven dan spuit het zuur binnen 30 seconden uit je oren. De 40+ rijden slechts 2 ronden minder dan de 30+, dat moeten er eigenlijk minimaal 5 zijn want nu ligt koersvervalsing op de loer, maar goed dat zal de KNWU delegatie anders zien vermoed ik. Aangezien ik als 50+ de koers van de buitenkant zie, volgt hier het zeer gecondenseerde verslag. Na een minuut of 40 rijdt een kopgroepje weg waar o.a. Maurice in zit (ook Ello?). Deze groep wordt echter weer bijgehaald en met nog een rondje of 3 voor de 40+ springen o.a. Jorne en nog een 30+ weg, Jos zit erbij (na afloop krijg ik te horen dat Ello Jos sommeerde om mee te springen). De volgende ronden zie ik Jos helemaal kapot gaan maar blijft er bij en Ello zit voorin in het achtervolgende peloton en neutraliseert elke poging tot dichtrijden van het gat naar Jos. De bel voor de 40+ gaat en die is voor Jos het peloton (30 en 40+) zit er 30 seconden achter met Ello glimlachend op kop. Jos wint en in de sprint zie ik Maurice toch nog meedoen, eindigend op plek 5. GOED uitgevoerd mannen, Jos Backer DK 40+ 2018.
Om 14:00 zijn de 50+ en 60+ aan de beurt, met hetzelfde verhaal, de oudjes (leeftijd schijnt een relatief begrip te zijn) rijden 2 rondjes minder. Ik kijk zo eens om me heen, daar zie ik John Oudshoorn en Erwin Kistemaker. Rassprinters waar je altijd rekening mee moet houden (als je Bart van Breemen heet want ik heb geen schijn van kans tegen dit soort sprintgeweld). Verder rijdt een aantal hardrijders mee die ik vaag herken van de paar keer dat ik 50+ veteranenkoersen heb gereden. Ik zie Leon Schouten, Michael Ruska, Frank Nijssen (bezig met een ijzersterk seizoen) en een behoorlijke delegatie van WTC de Amstel met o.a. Pierre Deen en Caspar Hermans. Die jongens rijden altijd als een ploeg of het nu een onbeduidende clubkoers is of een officiële KNWU-wedstrijd. Ook Jeroen Bosman rijdt mee maar die zit meer in een tussenseizoen na al zijn blessureleed. Verder doet ene Henry Kes mee (een tip van Jan de Nijs: als die gaat moet je mee want die kan echt hard rijden). Erik-Jan Bosch, notoire tijdrijder, van de WVA doet ook mee met de 50+. Ik zie dat Bart met hem de ploegenstrategie doorneemt dus dat komt goed.
Ik heb me helemaal leeggereden en dat alles dankzij het belletje van Maurice de Bruin, bedankt Maurice!
We starten en na 2 ronden begint het feest, ik spring mee met alles wat een potentiële ontsnapping kan worden (bv Ruska, Schouten, Hermans of Menno Helvensteijn). Ik zit vooral voorin en doe wat er van me verwacht wordt. Af en toe komt Bart voorbij en die zit met een big smile op zijn fiets; ik moet dus de ballen uit mijn broek blijven rijden. De koers vordert en af en toe rijden wat mannen weg, maar een bedreiging in de zin van “die zijn weg en Bart zit er niet bij”, is niet aan de orde.
Ik houd me nog steeds bij het plan maar voel wel dat het zijn tol aan het eisen is. (zonder al te technisch te worden: als ik later op de avond mijn Garmin uitlees zie ik dat na 15 minuten mijn W’ 0 was en daarna 45 minuten tussen de 0 en 10 is blijven hangen, kortom ik heb me helemaal leeg gereden en dat alles dankzij het belletje van Maurice de Bruin, bedankt Maurice!). In de laatste ronde zie ik het volgende ploegenspel tot stand komen. Erik Jan gooit de knuppel in het hoenderhok, het tempo gaat de hoogte in en alles wat een snelle aankomst kan verstoren wordt naar het achterveld verwezen. Dan komt de genade klap, Arjan zet de gashendel vol open met Bart in zijn wiel die naar ik later heb vernomen Vonk van alles heeft toegeroepen om door te gaan.
BART van BREEMEN maakt het helemaal waar in de sprint legt hij een gerenommeerde sprinter als John Oudshoorn over de knie. Klasse Bart!
Fase 3 de après koers
Deze fase is bij enkele die-hard WVA-renners en WVA-vrijwilligers ook bekend als het “ WMtriple-Demeulenaere uurtje “. Deze fase wordt gekenmerkt door in eerste instantie euforie, de daaropvolgende fase staat te boek als ”nou nog eentje dan”. Steevast eindigt het uurtje (kan ook 2 of 3 uur zijn) in een ontluisterende fase welke wazige blikken oplevert bij de drie vragen: “wie ben ik, waar ben ik en welke dag is het vandaag” (in willekeurige volgorde).
Nou vandaag is een topdag geweest: de WVA heeft twee districtskampioenen in huis (nogmaals Jos Backer en Bart van Breemen) en laten zien dat als ze als een ploeg rijdt prijzen kan pakken. Natuurlijk Maurice, een deel van ons is en blijft “trimmer”, maar we hele goeden denk ik. Ik zie nu al uit naar het DK 2019 (niet op het WVA-parcours beweren verstandige tongen) en dan verwacht ik ook een strijdplan voor de 60+ (en 30+) en acte de presence van kanonnen als Koen Polder, Robin Hink en Mark Kassteen om er maar een paar te noemen!
Tenslotte, het dient genoteerd te worden, het echte dreamteam van vandaag is gevormd door: Ed, Peter, Frans, Hans, Gijs, Rene en Kristel (hopelijk niemand vergeten), oja en Andre met Paula die nog actief dat laatste uurtje mee hebben gedaan.
Uw uitgebluste reporter die wel een laptop heeft gevonden, maar niet weet waar hij nu zit en eigenlijk ook niet wie hij is, groet u en we zien elkaar weer snel op de fiets!
