Wouter Smaling’s koersverslag van de Omloop van de Bollenstreek
Zondag 9 september was het zo ver. Naar aanleiding van alle mooie en spannende verhalen, had ik mij ingeschreven voor de omloop van de Bollenstreek. Een mooie omloop van 4.5 km, met een paar technische uitdagingen. Aangekomen in Lisse bij de RTV de Bollenstreek zag ik dat er al veel activiteit was rond het parcours. Start en finish werd opgebouwd. Alle bochten en plassen werden tot op het laatste moment geveegd en verzorgd.
Eerst even warm rijden samen met WVA-ers Chris Simpson en Marco Postma. Toen het tijd was voor de start werd ons door een paar officials van de KNWU gevraagd om ons 50 meter voor de startstreep op te stellen. Vervolgens werden er willekeurig renners aangetikt om plaats te nemen 5 meter voor de streep. Ik was een van de gelukkigen en werd als 3e aangetikt. Dit was mijn 3e officiële KNWU wedstrijd bij de sportklasse. Mijn ervaring is dat als je vooraan start (zeker bij een wedstrijd van maar 45 km), dit een hoop energie scheelt in de beginfase. Er waren veel premies en een leidersprijs te verdienen in de 10 rondes van die we moesten afleggen.
Een hele snelle start
De start was snel maar doordat ik vooraan stond kon ik meteen redelijk goed voorin aansluiting vinden en mezelf handhaven. Chris was, zoals hij al had aangekondigd, voor in het peloton te vinden, dit om de koers meteen hard te maken. Zijn plan was om een ‘break-away’ te forceren. Helaas zat hij dit jaar niet in de kopgroep, vorig jaar wel en toen werd hij 3e! Het circuit van Sloten leent zich goed om andere renners in te halen. Dit blijkt tijdens een open koers zoals deze, een stuk moeilijker. Iedereen is constant bezig met positioneren, vanwege het parcours en ook de duur van de wedstrijd.
Premies!
Bij de 2e premieronde zat ik goed. Ik kon mezelf handhaven bij de eerste 5 en werd 3e. Marco zat helemaal goed, hij lanceerde zichzelf mooi naar een 2e plek. Die was vast binnen voor de WvA! Vervolgens merkte ik dat ik moest betalen voor mijn inspanning. Waar je op Sloten relatief gemakkelijk weer kunt aansluiten, blijkt dat er in Lisse geen rekening wordt gehouden met je mooie punch; betalen! Ik zakte terug en moest genoegen nemen met een plek in het midden/achter in de groep. Even later trof ik Marco en hij riep: “Zo Wouter, de centen zijn binnen”. “We moeten nu wel naar voren schuiven want er rijdt zo een groep weg”.
Er werd net geen gras gemaaid en even zat ik bijna bij iemand op schoot. Blijkbaar waren er vandaag meer renners gek op bloemen. Van een rondemiss of zelf geplukt uit de Bollenstreek.
Na +/- 8 rondes bleken er inderdaad 4 hardrijders te zijn ontsnapt. We hadden de slag gemist. De inspanningen van de premiesprint waren inmiddels verteerd en ik bereidde mijzelf voor op een eindsprint. Om dit te kunnen doen is het natuurlijk wel belangrijk om zelf ook voorin het peloton te rijden. Dit bleek in deze fase van de wedstrijd makkelijker gezegd dan gedaan. Ondanks dat het tempo hoog lag werd er evengoed redelijk breed gereden. Er moesten iets te veel risico’s worden genomen om dit te bereiken. Er werd hier en daar gescholden, gevloekt. Er werd net geen gras gemaaid en even zat ik bijna bij iemand op schoot. Blijkbaar waren er vandaag meer renners gek op bloemen. Van een rondemiss of zelf geplukt uit de Bollenstreek. Maar naar mijn weten hield iedereen het heel. De top-10 bleek niet meer mogelijk. Achteraf heb ik weer veel geleerd, maar vooral genoten van het echt hard kunnen en mogen rijden op de openbare weg. Iets waar iedere wielrenner toch wel van droomt!
