VERSLAG ZEVENDE RECHTE – KROMME STUREN KOERS OP SLOTEN DOOR HANS LEIJNSE
Zaterdag, 27 November 2021
ZEN EN DE KUNST VAN HET FIETSONDERHOUD.
Een boek uit mijn jeugd, de originele titel is natuurlijk Zen en de kunst van het motoronderhoud. Een roadboek met een diep filosofisch thema. Toen snapte ik daar totaal niets van. Maar zoals dat gaat met vele zaken in het leven komt het begrip pas vele jaren later. Net als in het boek is de zaterdag moddercross op Sloten voor mij een innerlijk gevecht over de zin van dit uurtje afzien in de modder.
Voor de echte liefhebbers in ieder geval geen discussie of er wel dan niet gestart moest worden. Ook geen vragen over arm en been stukken die gaan gewoon aan. Door de regen van afgelopen dagen is het wat aan de drassige kant. Vanwege de parkoers aanpassingen van de laatste weken kun je overal fietsen. Althans dit is bij ideale droge situaties, vandaag heb ik zelfs de meeste ervaren mannen zien lopen.
alvast testen wat de beste lijnen zijn voor het MTB Kampioenschap van Amsterdam op 16 januari
Niet iedereen vond het ideaal weer. Er waren meerdere berichten van afhakers. Er stonden 10 deelnemers aan de start waaronder twee dames. Het mooie is dat telkens weer nieuwe gezichten aan de start staan. Het is net als met goede wijn die heeft ook wat meer tijd nodig. Onder de starters een switcher deze week. Frank rijdt mee op een fiets met recht stuur, die wil alvast testen wat de beste lijnen zijn voor het MTB Kampioenschap van Amsterdam op 16 januari. We weten allemaal dat als Frank zich ergens op focust, nou berg je dan maar. Ik hoorde hem na afloop klagen over de bandenkeuze, klinkt bekend. Als ik het goed begrijp had Daniel zijn spullen vandaag beter voor elkaar, wat ook uit de uitslag blijkt, Daniel wint voor Frank.
Bij de kromme sturen stond de uitslag van te voren bijna al vast er waren in deze categorie maar 3 deelnemers.
Dan de wedstrijd zelf. In navolging van Ed vorige week probeer ik vandaag een kopstart te pakken. En dat lukte, direct na Ello ga ik als tweede het veld in. Eens kijken hoe die nieuwe bandjes het doen, en met de juiste druk in de voorvork gaat het al direct lekker. Als de spekgladde technische stukken beginnen zit ik weer met samengeknepen billen op die fiets. Niet een ideale situatie om vlot en soepel deze passages te nemen. De snelle mannen voor mij zijn nog in zicht en zie dat ook zij moeten lopen dan wel het er erg lastig mee hebben. De eerste keer de schuine helling kijk ik om en zie dat ik al een mooi gaatje op Ed heb. Geen risico, ik zou de helling omhoog kunnen rijden maar doe verstandig, ik neem het hoge nog rulle stuk lopend en dat gaat goed. Op het rechte stuk na het eerste rondje kijk ik om en… mooi niemand te zien het gat op Ed is geslagen. Vanaf nu is het consolideren. De 1 bar druk in die mooie nieuwe bandjes geven toch niet voldoende grip. Gevolg diverse malen onvrijwillig met de bips op de grond.
Ed 2 Hans 3
Uiteindelijk is het verschil tussen de man met de verfijnde techniek en de man van het doorploeteren beslist in het voordeel van de laatstgenoemde, Ed 2 Hans 3
Wedstrijdleiding en jury gewoon goed bij de les en niets op aan te merken deze week. Dat is dan wel weer jammer hebben we niets om op te mopperen.
Terugkomend op de titel. Afgelopen week heb ik de voorvork van mijn MTB een grote onderhoudsbeurt gegeven. Een klusje wat volgens fabrieksopgave elke 200 uur moet gebeuren. Terugrekenend naar mijn kilometers op deze fiets liep ik daar al 300 uur op achter. Alle 48 ringen klemmetjes en rubbers zijn er uit geweest en of vervangen. Ik kan je verzekeren als je aan deze klus begint heb je de hele week geen tijd meer om te trainen.
Weer veel dank aan de vrijwilligers van WVA, speciale dank aan koersfotograaf Kristel die de ploeteraars verraste met zelfgemaakte appeltaart na de wedstrijd.
