Bij onze club klopt het Amsterdamse wielerhart

Verslag WVA deelname aan NCK 2022 2 oktober

Anders dan anders: de afstand is teruggebracht tot een schamele drieëndertig kilometers en het vindt plaats op een zondag. Achteraf gezien zijn dit voortekens die wijzen in een zelfde richting: onverwachte wendingen staan het WVA-elite team te wachten.

Woensdag 28 september, de hemelsluizen staan open, het is de laatste training voor het NCK. De afgelopen maand is er steevast een NCK-training op de woensdag. Hoewel ik dit jaar me niet of nauwelijks heb beziggehouden met trainingen, tactische besprekingen en selectieprocedures- het is Ello die de regie voert- voel ik me verplicht deze keer langs de lijn te staan. Een dergelijke toewijding met dit weer van dit team verdient een vorm van erkenning. Naast Ello, zijn Wouter, Koos, Ronald, Matthijs en Laurens de tempobeulen die het NCK gaan rijden. Ondanks het weer trainen de mannen voluit, uitgezonderd Laurens die een beetje keelpijn heeft. Verstandig dat hij nu in bed ligt met een warme kruik en een wollen sjaal om de keel, als hij er zondag maar staat want reserves zijn dit jaar niet present. Hoewel Bart v B al vaker op het laatste moment aan heeft moeten schuiven, kan dat nu niet want hij heeft een opspelende heup die elke week door de fysio (Marjolijn?) los moet worden gemaakt. Kortom Laurens blijft in zijn bed tot zaterdag en dan zien we hem zondag in Dronten!

Ik voel me vd Poel in het kwadraat en moet afhaken

Zaterdagavond: “ jongens het wordt niks, gebroken nachten, schurende keel met snot. Ik voel me vd Poel in het kwadraat en moet afhaken”. Gezondheid voor alles dus de Whatsapp wordt door alle jongens sportief en welgemeend beantwoord met woorden als “sterkte”, en “verstandig” en “slechts 33 kilometer”…. Zo dat zal voor het eerst zijn dat ik met een ploeg van VIJF op stap ga, anders dus dan ik gewend ben. Maar het is waar, slecht 33 kilometer, dat is in een vloek en een zucht gereden.

Zondag sta ik om 12.45 bij Bart voor de deur, hij zal de chauffeur van dienst zijn en ik de mechanieker cq. media-boy. Het is niet druk op de weg en we zien de mannen in Dronten op de parkeerplaats nabij het centrum om 14.00. Ze stralen en hebben er zin in. Het weer is prima, niet te warm en er staat een strakke bries uit het west-noord-westen. Ideale omstandigheden om een scherpe tijd neer te zetten. Wij verzamelen de reservewielen en spelden rugnummers op, ook wij krijgen er steeds meer zin in. 

Terwijl de mannen gaan inrijden drukt Bart het elektriciteitspedaal in om naar de start te gaan waar wij moeten oplijnen.

Hij zal mij ook niet verbazen als hij zijn renschoenen voor een looptraining na de finish aantrekt.

Exact om 14.54 rollen ze van het podium, Matthijs, Ronald, Koos, Ello en Wouter. Terwijl Bart de achtervolging inzet en ik de camera hanteer is het tijd om de mannen eens nader voor te stellen. Matthijs doet nu voor de 2e keer mee en deze man heeft een zeer grote motor. Ik weet nog dat hij de vorige editie na de finish van zijn fiets stapte en nog even fris rook als bij de start. Kortom dit is de man die in nood de kastanjes uit het vuur moet halen. Ronald is voor mij de grote onbekende, dit is zijn eerste deelname in het WVA pak aan het NCK. Ik heb van Ello begrepen dat Ronald ook een big engine man is en dat hij vooral kickt op LANGE afstanden, dus als hij finisht zal hij waarschijnlijk nog een klein rondje IJsselmeer uitrijden. Verder traint hij met Flevopolder mannen als Freo, ook een notoire hardrijder. Koos is triatleet van origine en ken ik van clubkoersjes op Sloten. Koos rijdt hard, altijd en overal dus dit is een man die zijn mannetje staat. Hij zal mij ook niet verbazen als hij zijn renschoenen voor een looptraining na de finish aantrekt. Wouter is een compacte krachtpatser die met een prachtige soepele cadans altijd doorkart. Deze man doet sterke kopbeurten en geeft nooit af, tenminste dat heb ik nog nooit zien gebeuren. Het enige nadeel voor zijn medekompanen is dat hij geen wind vangt, nada voordeel als je in zijn wiel zit dus. Tenslotte Ello met koosnaampje de Terminator, ooit gegeven door Mark Kassteen, die lang hard kan doorrijden en een beruchte 2km uit de benen kan schudden. Kortom de lezer begrijpt dat het een vijftal is waar we veel van verwachten.

Bart geniet van mijn elektrische auto, Max zit toch in Singapore??, en de mannen voor ons rijden 50- 60 kilometer per uur de eerste paar kilometers. We zien nu nog geen ‘scheuren’ of ‘harkers’ voor ons. Oh ja, het is natuurlijk goed te weten dat een ploeg met minimaal vier renners moet finishen ergo de tijd van de vierde renner is de eindtijd. En daarom letten Bart en ik goed op of we al tekenen van verval bij een renner zien. 

De kopbeurten verlopen vlekkeloos, het ritme is goed en het tempo strak. Bart vermaakt zich prima maar zijn aandacht gaat nu uit naar het instellen van de cruise control en dat is met al die elektronica geen sine cure. De mannen voor ons hebben hun cruise control op 48 ingesteld en snijden door de polderlucht als dolfijnen door het water.

Het is een NCK anders dan anders!

Net als we bijna 15 kilometer onderweg zijn, denkend dat deze topformatie een dito tijd gaat neerzetten, staat iemand op breken. Schouder schokkend, hoofd schuddend, het zuur breekt door en verlamt de machtige dijspieren van… Ello. De Terminator, terminated, vol ongeloof kijken Bart en ik elkaar aan. Eljo, die jongen die vreselijk hard rijdt, die altijd op het NCK als eerste of tweede over de streep is gegaan, die gaat in de polder de bietenbrug op. Het is een NCK anders dan anders! We rijden langs Ello, hij zit helemaal stuk, snotslierten wapperen over de voorruit. Bart opent het raampje en spreekt nog een bemoedigend woord. Doffe ogen kijken ons aan; tijdrijden is een hel, vooral als je slechte benen hebt. Enfin wij racen naar voren om de overgebleven mannen te volgen. Vier, vier, vier nog vier man (vrij naar Ed Bosse) en dus als 1 renner echt minder is van deze groep dan wachten ruim 15 helse kilometers want de 4de man is immers tijdsbepalend.

Gespannen turen Bart en ik naar verval van een van onze mannen, maar ze pakken het verlies van Ello goed op en leveren een sterk staaltje ploegentijdrijden. Ondertussen zien we in de achteruitkijkspiegel een groepje renners in de verte aankomen, dit is niet wat we willen zien. Jakkes, het onvermijdelijke gebeurt dan toch een paar kilometer voor de bocht naar de finish…opgegeten door 4 renners van de Zwaluwen. Was er vandaag geen vliegverbod vraag ik nog aan Bart, die antwoord ontkennend.

Onze heren persen er nog een eindsprintje uit. De finish over en done…dit was het dan, het NCK 2022. Uitfietsen, droge kleren aan en nakaarten op een terrasje in Druizig Dronten. 

Matthijs en Ronald hebben het minst geleden als ik het zo zie. FTP-waarden worden uitgewisseld en verbazing en bewondering volgen. Ello merkt op dat hij eigenlijk 15 kilometer solo heeft gereden want nul komma nul voordeel van zijn voorganger; Koos zit inderdaad heel aero. Koos en Wouter hebben enige mindere momenten gekend maar zijn er wel ‘doorheen’ gekomen tijdens het doorbeuken op de tijdbika.

Na enkele 0.0’s, Mannenliefdes en Skuumkoppen vervolgt ieder zijn weg en volgend jaar hopelijk weer een NCK als vanouds!

Nb Ook de bekende chinees (was nr 36 geworden, dat zijn ongetwijfeld gemarineerde haaienvinnen) is dit jaar overgeslagen dus volgende keer die ook weer inplannen 😊.

Uitslag 42.09 minuten 36/54