Verslag WV Amsterdam op trainingskamp bij Robic in Girona
Het was een natte sombere dag, die zaterdagnamiddag ergens in oud-Sloten. Aan het eind van het seizoen 2018, werden snode plannen beraamd voor 2019. Een illuster gezelschap renners en begeleiders, de kern werd gevormd door het NCK elitecorps 2018 van de WVA, boog zich over wat volgend jaar beter moest. Want we moesten er geen doekjes om winden, de koersbeesten van de Amsterdamse wielerclub, altijd dol en enthousiast hadden ook dit jaar geen platte podiumplek gereden.
Nou ja dat gold niet voor alle WVA-ers. Nee, een enkeling daar gelaten- de initialen van deze krachtpatser zijn K.P. en boze tongen beweren dat hij als kind in een ketel met wonderdrank is gevallen- die wel podiumplekken had gereden, maar dat is voor een club met meer dan 250 leden te mager. Daar was iedereen het wel over eens.
“Hoe dan wel” bromde Kassteen, de 2 meter lange wonderboy, die elke vorm van innoverende trainingsmethode met beide benen omarmt. “Geen bier meer, vraagteken, uitroepteken“, lispelde van Breemen. De 50-plusser die berucht is om zijn snelle sprint en het nog sneller legen van een glas WM3. Dat was het moment dat de data coach van WVA een geniaal plan ontvouwde. Deze man, XX, wenst alleen met initialen te worden genoemd, dat verhoogt het geheimzinnige van dit plan volgens zijn zeggen, vroeg de renners op de man af of zij nu wel eens wilde winnen. Indien ja dan was het je 100% geven zo nee dan had je pech gehad. Het plan kreeg de codenaam, Don Leon en zou in Girona worden uitgevoerd. De renners keken wazig voor zich uit, sommigen met een glimlach om de mond anderen met een grimas en je zag ze dromen van podiumplekken en een top 10 bij het NCK 2019. De voorbereidingen werden gestart, nog die avond werd er door XX en BvB contact gezocht met Girona: ”Leon, hier Bohte (oeps) en Van Breemen, je weet wel van de WVA, kunnen wij eens van gedachten wisselen, over trainen en plannen als een Pro.?”
En zoals elk geniaal plan gevolgd door enthousiaste toezeggingen, waren er toch afmeldingen, de één met meer de andere met minder valide reden. Hoe dan ook van 16 tot 20 februari zou er op hoog wetenschappelijk niveau worden getraind. De renners die het uiteindelijk lukte om zich vrij te maken van werk en overige beslommeringen waren: Jeroen Hamer- by far de out(ste)sider maar met aspiraties-, Jeroen Thiele, Thijs von Geurts en Rob Bohte. De super toffe coach luisterde naar de naam Leon Burger van ROBIC. Ik kan jullie alvast een ding verklappen, we denken nu al een het volgende trainingskamp bij Leon! Wat nu volgt is een verslag van de reis en de tot in de puntjes uitgedachte routes en trainingsvormen/ opdrachten. En goed om te weten dat de FC Basso’s allen voorzien zijn van power meters (ja ik kwijlde toen ik hoorde, maar dat moet voor een aantal van jullie geen verassing zijn!).
DAG 1 INFIETSEN (ook wel vliegbenen wegfietsen)
We vertrokken vanaf Eindhoven, met Ryanair. Dat leek wel een dingetje, vliegen met deze maatschappij. Hoe pakte dat dan wel/ niet uit? Zowel heen als terug precies op tijd. Nu moesten we wel onze handbagage aan de zeer strikte Ryanair regels enigszins aanpassen. De truc van Jeroen Hamer was van de bovencategorie, ja sprinters zijn altijd meesters in trucs en dat werd hier weer bewezen. Hamerman reisde met een BagJack, we waren wel even bang dat de security check per abuis JH voor een ‘bomvestpacker’, ipv backpacker, zou aanzien. Om 10:00 zaten we in de lucht en 2 uur later begroette Leon ons met flesjes water en verrukkelijke broodjes van Casa Moner, we hadden er zin in.
Rustig peddelend, checkend of de fietsen goed waren afgesteld (exacte fietsmaten moesten enkele weken van te voren worden doorgegeven aan Leon, met als doel, zelfde afstelling als je eigen karretje) was de opdracht. Om 14:30 uur gingen we op pad. Een ritje van circa 65 km met een slordige 1000 hoogtemeters voerde ons over de Els Angels. Het was lekker inkomen met dat klimmetje en voorbode voor de komende dagen. Ja dat was weer eens wat anders dan een rondje ringvaart. Tijdens het klimmetje dat direct na het uitrijden van Girona begint, werd al snel duidelijk wie hier de klimmer was. Thijs reed fluitend omhoog, Jeroen Thiele redelijk vlot erachter aan en JH en ik op gepaste afstand erachter aan harkend. Leon gaf bij tijd en wijle nog wat handige tips, zoals lichter schakelen Jeroen (H) en rustiger rijden Rob; huhhh rustiger rijden, hoezo dat?, Leon kon me precies vertellen hoeveel vermogen ik trapte. Nu bleek deze “Big brother Leon”, verbinding met onze HF-en Wattage sensoren te hebben en zag alle waarden op zijn fietscomputer (de Wahoo Element). Ships, beetje blufpoker was er dus niet bij, hij kon precies zien hoeveel ik boven mijn omslagpunt aan het harken was. De tips van Leon aan Hamerman leverde een stijlvolle actiefoto. Na een krappe drie uur waren we weer in Girona. We reden terug naar ons eenvoudig appartement dat net aan de buitenkant van de oude stad lag met uitzicht op de Kathedraal. Er zat wel een addertje onder het gras. Het laatste stukje weg had een hellingspercentage gelijk de Keuteberg, namelijk 20%. Douchen, ff chillen en daarna en eten bij restaurant DRAP. We waren helemaal happy wat een geweldige dag was het geweest, dit beloofde veel goeds voor de volgende dagen. Moe etc zochten we vroeg ons bedje op, morgen was het weer vroeg dag.
DAG 2 HEUVELS ( de eerste 50 km vlak!)
Heuveltraining, afstand 105 km en een slordige 1000 hoogtemeters. We hadden er weer zin in. Dit soort trainingen zijn een kolfje naar mijn hand, lekker VO2max en anaerobe blokjes. Leon pikte on som 11:00 uur op bij ons appartement, na eerst koffie van barista Thijs te hebben gedronken (oplos Nescafé 😂). Op de fiets kregen we nog aanvullend wat informatie die we elke dag zouden herhalen. Volgens Leon was het de eerste 50km VLAK en de tweede 50km zou het meer heuvels à la Ardennen zijn. Nou dat hebben we geweten. Bij vlak denken wij jongens van de polder aan een rondje ringvaart, de afsluitdijk of de “Ronde Hoep”. Leon woont al te lang in Girona zou later blijken. Hieronder het profiel van onze rit, met de eerste 50km vlak… hoezo vlak???
Anyway, de stemming was goed en ik knalde met enige regelmaat de heuveltjes op – met Jeroen T en Thijs, die me dan aan het eind ook weer met enige regelmaat lieten ‘stil staan’. Die Thijs kon wel fors omhoog knallen, maar hoe korter hoe beter voor mij. Trouwens nog een leuk detail. Het is niet alleen “vlak” rond Girona, het waait er ook nooit, maar niet heus. Vandaag blies de wind met 4bft uit het noorden. Ander geinig detail, Jeroen Thiele vindt de wind echt zijn vrind. Als de weg lang en recht was- en niet boven de 4% omhoog liep- kwam de Thiel op stoom, de echte triatleet kwam dan naar boven in hem. Kadeng, kadeng, het NCK 2019 zal wel goed komen (heren Kassteen en Van Gelderen jullie zijn gewaarschuwd). Hamerman bekeek deze training met kalmte aan; het was goed toeven achter de grote mannen- sprinters gogme- en Leon hield alles goed in de gaten. Bijvoorbeeld: “ je levert teveel vermogen Rob, zo haal je het einde echt niet”. Op een bepaald moment gaf de hij de “VO2max-anaerobe mannen”, de opdracht om een aantal kilometers door te knallen, hij zou dan met Hamerman iets minder VO2max rijden en bij punt X zou het drietal dan even wachten op het duo. Zo kwam iedereen echt goed aan zijn trainingsarbeid. Leon wist goed waar hij, en wij, mee bezig waren! Nadat we weer herenigd waren, gaf Leon ons alvast wat details over morgen. Het kwam er kort gezegd op neer dat eigenlijk alleen morgen telde, namelijk een echte testklim, die ook de pro’s gebruiken om hun vorm te peilen (plannen en trainen als een pro). Vanaf dat moment werd alles anders, met name Thijs gedroeg zich anders. Hij kwam echt geen moment meer op kop en het was nog ruim 30 km met inmiddels een strakke 5 bft uit het NO vol in het gezicht. Hij drong zelfs met enige regelmaat Jeroen H op kop maar die gaf geen krimp. De lezer moet weten dat de hamerman qua kalenderleeftijd de vader van de meeste van deze renners had kunnen zijn. De biologische leeftijd van Hamertje moet gezien zijn looks en vorm zeker 10 jaar lager zijn. Desalniettemin, het was wel duidelijk dat Thijs focussed was en later tijdens het avondmaal zou blijken hoe serieus hij was. Deze man had een missie, en dat kenmerkt natuurlijk wel de renner die podium wil rijden. Het podium waar het Thijs om ging betrof de WVA ranking op Strava voor de col van morgen.
DAG 3 …De Dag van de Rococorba ( of te wel T-day)
Thijs had slecht geslapen, iets over schaafwondje op de bips, pfff ik heb wel eens beter gehoord dacht ik. De te kloppen tijd was van ene Seb Cadwel of zoiets, snelste WVA-er, rond de 42 minuten. Lekker boeien dacht ik. Natuurlijk dacht ik dat, ik was immers kansloos! Het profiel loog er niet om. Zeker als je beseft dat de eerste 2-3 km niet meetelden voor de tijd. Net als de pro’s start het pas als de weg echt omhoog gaat, boven 4%.Het inrijden naar de klim toe ging gemoedelijk, Thijs weliswaar geen meter op kop. De klim naderde, Thijs deed eerst nog even beenstukken uit. Leon zou met Thijs meerijden en ik zou proberen bij JeroenT te blijven, maar wel met de gedachten niet te veel boven mijn FTP te rijden. JeroenH had dezelfde opdracht van Leon: houd je FTP in de gaten want er zitten bijna geen herstelpunten in de klim. “Een denkbeeldige startschot klonk”, weg waren ze de twee Contadors van ons groepje. Ik probeerde me in een goed ritme te fietsen. Jeroen Thiele volgde, zo te horen zonder teveel ademgeluid cq hij was nu al aan het sparen en inhouden. Na een 3tal km, nam Jeroen Thiele over, nu kijken of ik het bij kon houden. Jeroen Thiele mag dan wel een slordige 10 kilo’s meer wegen, maar dat is vnl spiermassa en bovendien ligt zijn FTP minimaal 40 watt hoger dan die van mij en dat is dus veel; te veel? Om een lang verhaal leesbaar te houden de Thiel hield in en gaf in de laatste kilometer (ca 10%) gas en was weg. Toen ik zelf boven kwam hoorde ik het verhaal aan van onze Thijs. Hij had een ijzersterke tijd neergezet, onder de 40 minuten en is nu WVA-KOM houder. Ik begreep later dat Leon Thijs op wat lastige stukjes nog wel had aangemoedigd, das dus ook top coaching.
Jeroen Thiele had met de eerder genoemde 1 km sprint een krappe 46 minuten verbruikt om d stop te halen en ik een ruime 47 minuten. Hamerman maakte een ongelofelijke sprong met zijn aerobe capaciteit; hij bleek zijn FTP met 10% te hebben verbeterd t.o.v. baseline 2019! Tja en we zagen Marianne Vos ook nog op deze klim, zij daalde en riep nog hoi, terwijl wij omhoog harkten. Thijs en Leon hadden haar nog ingehaald in de klim (althans dat beweren ze). Na van het uitzicht te hebben genoten daalden we naar het prachtig meer van Banyoles alwaar we weer tips en trucs van Leon kregen. Moe en kapot, ik bedoel maar voldaan, keerden we huiswaarts met uiteindelijk 76 km en 1330 hoogtemeters op de teller. Dit was echt de dag van Thijs maar er wachtte ons nog een verassing, één die Thijs, Jeroen Thiele en mij nog lang zal heugen. Jeroen de Hamerman had na lang aandringen van Thijs toch besloten om te koken. Zelden zo lekker gegeten, Jeroen Hamer was de ware held van de dag.
DAG 4 de GRAU-Costal rit ( de mooiste rit)
De mooiste en de langste dag zo heette het. En inderdaad Leon had niets teveel gezegd. De trip bedrieg 115 km lang en we overbrugden 1370 hoogtemeters; een tweetal diehards pakten er nog eens 400 hoogtemeters extra bij (rara wie zouden dat nou zijn geweest?). Bij het vertrek knipoogde Thijs naar Leon met de mededeling, “de eerste 50 km natuurlijk vlak toch Leon”. Niet echt dus want de st Grau lag tussen ons en de kustweg in. Niet echt een killer maar toch een heuse klim van ruim 6 km. Ik had besloten kostte wat het kost nu een keer echt niet boven mijn FTP te rijden dus het moest allemaal wel gaan lukken. Hamerman en ik hadden een lekker tempo te pakken en kwamen slechts een paar minuten later op de top van de Grau. Daarna de afdaling en die was echt top, je dook zo richting de kust, als het ware de Middellandse Zee in, omlaag. Prachtige vergezichten en brede wegen om verder te dalen richting onze koffiepauze. Deze pauze was na 50km gepland, zo ongeveer halverwege had ik van Leon begrepen. Nou die pauze zat wel goed, uit de wind in het zonnetje, dit is leven al seen Deus en Catalunya! Op d foto vlnr: onze Goeroe Don Leon, de klimmer van de WVA-brigade Thijs, de lange-rechte-weg-wind-op-kop-klasbak Jeroen Thiele en de levensgenieter en sprinter-pur-sang-des 60+ corps Jeroen Hamer. Wat een illuster gezelschap zat hier te genieten. Op stappen was lastig, de vaart erin krijgen nog lastiger, oef wat een stramme benen na zo’n gelukzalig moment. Maar goed we moesten nog even. Na een paar minuten weer fietsend, kwam Leon met echte renner-humor aan zeilen. Zeg Rob we moeten wel tempo maken, met nog 100 km voor de boeg. Huhhh? je zei toch halverwege rusten? Ja Rob halverwege het eerste rustige deel, nu nog 50 km glooien en dan nog 50 km op en af met een paar zware cols…. Wat de Fack. Pas tien km verder begreep ik dat Don Leon me mooi had beet genomen. Met wind op kop reden we terug ( het leek wel het Joop Zoetemelk-pad, altijd wind tegen). Nu was het beste er wel af maar voor de klimgeiten onder ons kon de Angels nog een keer worden beklommen, van de andere kant (dag 1was W-> O en nu O-> W en die was korter dus steiler). Jeroen H en ik wisten direct welke route onze voorkeur had: EROM HEEN. Jeroen T en Thijs wilden juist omhoog. Zo geschiedde, Leon reed met ons mee, heel verstandig want hij was inmiddels ook wel een beetje moe! Aangezien Jeroen en ik aanzienlijk eerder in Gerona zouden zijn, kozen wij nog even een terrasje op een zonnig plekje, proost! Het was weer een top dag di ewe later zouden afsluiten bij een geweldige restaurantje, een tip van Leon: Vintage. Een echte aanrader met en “ober/ eigenaar” die niks te wensen overliet.
De volgende ochtend volgen we weer vroeg terug naar Eindhoven, Loen bracht on snaar het vliegveld ( om 06.00 stonden we bij el aeroporto). De terugvlucht ging weer @schedule. Om 12.00 zat ik weer bij moeders de vrouw. Hoe snel kan alles gaan en hoe snel kan ik weer terug naar Gerona? Langs deze weg dank aan Leon en ROBIC, en onze kleine delegatievan de WVA. Renners die willen presenteren en HARD rijden ( ja ook op Sloten!). We denken nu al na over een vervolg!
