Verslag woensdagcompetitie 27 augustus 2015
Vanavond stond er een kleinere groep dan gebruikelijk aan de start. Het KNMI had slecht weer met onweer en windstoten voorspeld. Voor een hoop renners een goede reden om een keer over te slaan. Toch stonden er bij de 40+ snelle mannen aan de start: Ello van Gelderen, Erwin Kistemaker, Maurice de Bruin, Bart van Breemen en nog een aantal. Het was droog en warm. Vanaf het begin werd er flink doorgereden. Ik heb 5 dagen niet gefietst en kon in het begin niet echt een lekker ritme vinden. Ik had ook moeite met versnellingen. Na 50 minuten koers kwam een snel uitziende renner met een wit nummer naar voren. Ik ging in zn wiel zitten en jawel hoor, toen hij op kop kwam trok hij heel hard door. Ik kon net aan zn wiel houden, en zag mijn hartslag naar de 172 schieten, en toen ik omkeek was ik de enige in zn wiel. Na driekwart ronde gaf hij aan dat ik over moest nemen. Mijn hartslag zat nog steeds boven de 170 en mijn benen waren aardig aan het branden. Ik nam heel even over en daarna na hij weer een hele ronde over. Toen het tempo iets naar beneden ging kon ik wat vaker overnemen, maar dat waren slechts korte stukjes. Ik was blij dat hij lange stukken goed bleef doorrijden. Het tempo zakte wel te ver naar beneden. Waar we eerst zeker 200 meter voorsprong hadden, zag ik dat het zienderogen slonk. Ik zag dat Ello zich had losgemaakt uit het peloton met 1 renner in zijn wiel. Uiteraard was dat Erwin. Toen zij aansloten gingen we met zijn vieren weer een stuk harder. Toch konden we niet uit de greep van het peloton blijven. Ik had het gevoel dat we vet hard reden en als je dan toch wordt bijgehaald is dat best balen. Enfin. Nadat de rode nummers waren afgesprint was het de beurt aan mijn categorie. Inmiddels werd het steeds donkerder, maar was het nog steeds droog. Dat zou niet lang meer duren zo te zien.
Bij het ingaan van de bocht naar het lange stuk aan de achterkant demarreerde een man of zes. Ik zat er iets achter en zag dat het al weer gauw stil viel. op dat moment demarreerde ik hen hard voorbij en zag dat alleen Maurice de Bruin reageerde. Toen hij in mijn wiel zat, zag ik dat we een leuk gat hadden geslagen. Nu heeft Maurice nog nooit van mij overgenomen, dus ik probeerde eerst nog hard door te rijden en kijken of hij het nu wel zou doen. Nee dus. OK, dan niet, ik hield ook mn benen stil en de rest sloot weer aan. Bij het viaduct was nog steeds alles bij elkaar. Twee witte nummers zorgden dat het tempo niet stil viel. Ik zat bij hen in het wiel. Plotseling hoorde ik iemand wat roepen en flitste Ello me voorbij. Erwin reageerde als eerste dit keer en ik probeerde er ook achter aan te gaan. Ello had even een gat en ik zag dat Erwin al snel in zijn wiel zat. Ik moest eerst nog even doorharken en gelukkig kwam ik op Erwin zijn wiel op het moment dat hij Ello voorbij wilde spurten. Ik kon in Erwin zijn wiel blijven en in de laatste 30 meter viel Erwin stil, net op het moment dat ik hem voorbij wilde gaan. Dit keer lukte het zowaar en heb ik Erwin op zn eigen discipline geklopt. Dat had ik niet gedacht vanavond. Toch lekker!
