Verslag NK Masters 50+

[door Bart van Breemen]

Verslag NK Masters 50+

Regelmatig word ik er door mijn wielervrienden op gewezen dat ‘het echte koersen’ niet op Sloten plaatsvindt. ‘Sloten is niet selectief’ en ‘in het peloton op Sloten kan iedereen meerijden’. Daarnaast hoorde ik steeds dat er in de landelijke 50+ categorie ‘heel hard’ wordt gereden en ‘dat je daar niet zomaar even meedoet’, laat staan een koers winnen. Allemaal goede redenen om me in te schrijven voor het NK Masters 50+ ;-).

Om de 50+ categorie alvast een beetje te leren kennen, heb ik op Sloten de Oranjeronde (14e) gereden en op 1 mei met de Veteranen 50+ koers (4e) meegedaan. Leuke groep en er wordt inderdaad heel hard gereden! Op de zaterdagochtend van het NK stond de wekker om 5:20 uur, maar om 5:00 uur stond ik na een onrustige nacht al onder de douche. Om 6:00 uur pikte ik Jeroen Bosman op en na een gezellig ritje waren we om 7:15 uur in Middelharnis. Helaas regen. We hadden alle tijd om in te schrijven, nummers op te spelden, sanitaire stops te maken, een beetje te socialiseren met de andere vroeg gearriveerde renners en twee ronden in te rijden op het parcours van 7,3 km.

Het parcours kenmerkte zich door een paar haakse bochten, een strook echte kasseien, klinkers in de bocht, een putdeksel, een paar wegversmallingen met vluchtheuvels en paatjes, een heuse rotonde, een dijkje met wind tegen en een smalle landweg met slecht wegdek en vette Zeeuwse klei. Direct daarna sloeg je haaks rechtsaf voor de laatste 1,5 km op een brede asfaltweg op weg naar de finish. Dit alles in zeiknatte toestand.
Om exact 9:00 uur ging de koers ging van start. Iedereen reed behoedzaam want het was inderdaad spekglad. Mijn strategie was voorin rijden en zorgen dat ik als één van eerste de kasseienstrook en de klinkers op ging, daarna langs de wegversmallingen en de rotonde zorgen dat er niet teveel renners voor me zaten. En natuurlijk benen sparen voor de finale 😉

In ronde 2 reed nota bene op de mooie asfaltweg een renner zijn voorwiel te barsten. Het was onduidelijk of het wiel weggleed of gewoon brak, maar hij ramde daarbij Jeroen Bosman van achteren die met kunst en vliegwerk op zijn fiets bleef zitten maar wel zijn achtervork op 4 plaatsen brak. De renner zelf eindigde de koers 10 meter glijdend op zijn rug en zijn as lag volledig uit zijn wiel. Nog acht ronden te gaan…

Er werd op zijn tijd hard doorgereden en er waren diverse uitlooppogingen. Ik kon lekker voorin meedraaien maar voelde niet de behoefte om zelf op avontuur te gaan. De simpele reden was dat er op de rechte stukken ruim boven de 50 km/u werd gereden dus ontsnappen is dan voor slechts weinigen weggelegd.
Halverwege de koers moest ik mijn achterrem steeds dieper in knijpen voordat deze de velg raakte. Het leek alsof de kabel los was geschoten. Het lukte me om zelf de rem strakker te draaien en na de koers zag ik dat de kabel OK was maar dat mijn bijna nieuwe remblokken volledig afgesleten waren. Ik was overigens niet de enige die daar last van had.

De koers verliep verder zonder brokken en dat kwam omdat iedereen met verstand bleef koersen. Hard waar het kon en behoedzaam door de bochten. Ondanks dat ik voor een ‘Sloten-piloot’ wordt uitgemaakt merkte ik dat het remmen, keren en versnellen me goed lag. Ook het bochtenwerk lag me goed alhoewel ik menig maal mijn fiets voelde wegglijden. Vooral de klinkers in de bocht in het dorp waren tricky. Rijden op de grens maar dus niet erover. De smalle landweg met Zeeuwse klei maakte dat we lichtbruin werden in plaats van pikzwart zoals op Sloten. De laatste twee ronden was merkbaar dat er veel renners naar voren wilde. Helaas raakte ik wat opgesloten waardoor er een man of 30 voor me zat op de smalle landweg voor de laatste 1,5 km. Ik zag dat er één renner een gaatje had. Het was Edwin Ophof uit Raalte die voor het peloton uit het NK won. In de laatste 1,5 km reed ik me nog naar voren om als 11 te finishen. Helaas kon ik vanwege de drukte niet voluit sprinten, maar dat probleem had ik 3 km voor de smalle landweg zelf laten ontstaan. Een waardevolle les. In de pelotonsprint werd Ron Paffen 2e en John Oudshoorn 3e.

Terugkijkend was het een mooie ervaring en mijn doel was om in de top 10 te eindigen. De KNWU deelde de leeftijdsklassen dit jaar in tweeën. En in het deel van de jonge 50-ers eindigde ik als 10e! Ik zal volgende week op Sloten de bochten en de obstakels missen, maar gelukkig doe ik daar wel wat langer met mijn remblokken!