Terugkomen als een prof onder leiding van Robic in Girona

In de nazomer van het vorige wielerseizoen gooide Rob Bohte er nog een schepje bovenop. Waarom niet gewoon doen wat de profs doen? Profs wonen in Girona (Spanje) en daarom ging Rob daar ook naartoe. Berg op ging goed. De berg weer af ging een stuk minder. Een te snel genomen bocht en een tegemoetkomende auto. Inmiddels zijn we een half jaar verder. Het gipskorset werd afgeworpen en er wordt weer gekoerst. Dus … op naar Girona!

26 april 2018: déjà vu

Om 3:30 gaat de wekker af, het vliegtuig zal, stroomstoringen daar gelaten, rond 06:40 van Schiphol naar Girona vertrekken. Girona, krap 6 maanden geleden was ik daar ook. Ook 5 dagen om te “trainen als een pro”. Het verhaal is bij de WVA bekend. Bohte daalt niet als een pro, maar als een pannenkoek. Vanmiddag zal ik weer over de Gironese wegen fietsen en weer met Leon de man van ROBIC. Ik zie uit naar die déjà vu. Leon haalt me op en nadat ik ben geïnstalleerd in het mooie appartement in hartje Girona zal de middag in stijl beginnen. Met de Basso onder de bips vertrekken we voor de 1ste rit. Maarten van ROBIC-Maastricht en Siegried vergezellen ons. We klimmen en dan komt het moment, voor het eerst weer een afdaling die langer is dan van “het kopje”. Bochten inschatten, juiste lijnen kiezen, druk op de buitenpedaal geven. Het gaat, maar niet als vroeger. Het is wel genieten!

27 april 2018: Sep Vanmarcke

Strak blauwe lucht, een goede coach: ”niet boven 80% van je FTP vandaag, zeker niet tijdens de klimmetjes” en “ik houd je in de gaten want ik zie op mijn Wahoo Element precies wat JIJ trapt”. Nou dat belooft weer een zeer effectieve dag te worden. Leon kent de weg op z’n duimpje en we fietsen langs prachtige dorpjes en inderdaad hier trainen echt veel pro’s. Ik zie daar zelfs Sep Vanmarcke. Hij belt. Niet fietsend maar gewoon even stilstaan langs de kant van de weg, (goed hoor!) waarschijnlijk om nog even van zijn coach details over de blokjes te horen. Even later haalt hij ons in, waarschijnlijk in D1, al groetend. “Straks linksaf, dan begint een klim van 8 km, weg is doodlopend, ik zie je daar”. Mijn opdracht is niet boven de 250 W te komen en Leon gaat even de benen testen. Zoef weg is ie en ik begin aan een klim met opdracht. Pff wat is het warm en is het hier nu eigenlijk echt wel zo mooi? Die Wattage-meter geeft aan dat ik ook stukken boven de 280 rijd; ja ik wil niet omvallen zeg. Waarom, waarom, waarom heb ik niet wat minder koekjes en hersteldrank genuttigd. Zoef daar dendert Sep naar beneden, in het voorbijgaan nog even een handje opstekend. Die heeft dus ook dit blokje moeten doen. Doodlopend zo voelt het bij mij ook als ik Leon in de verte zie, wachtend op mij. Klimmen is niet zo mijn ding (net zomin als dalen) maar fietsen blijft leuk! Ik hoor dat Leon al ruim 15 minuten bloemetjes aan het plukken is en dat hij halverwege de klim Sep inhaalde, gas gaf en hem in verbijstering achter zich liet (Leon in de top 100 van dit Strava-segment, met al die trainende pro’s in de buurt is dat een echte prestatie). Vandaar dat Sep mij groette in zijn afdaling. Hij zal gedacht hebben dat ik tenminste wel mijn plek ken en de pro’s met respect behandel. De rit verloopt verder geweldig lekker en na een koffie-stop peddelen we rustig door; ik kom niet boven die 80% FTP. Als we Girona inrijden staat er zo’n 100 km op de teller. Fietsen is goddelijk in dit zonovergoten gebied. Je kan vlakke, glooiende en klim ritten doen, ja de pro’s komen hier niet voor niks.

28 april 2018: Dinko en blokjes

Dinko is gisteren aangekomen en vandaag gaan we met z’n drieën fietsen. Voor Dinko geldt enigszins hetzelfde als voor mij, hij probeert ook weer op niveau terug te komen na een nare val in 2017. [Toen Bart v B dit in de gaten kreeg merkte hij terstond via de app zoetzuur op: “Dinko ook daar, leuk de twee brokkenpiloten samen aan het trainen, doe voorzichtig”]. Leon heeft weer een mooi schema bedacht: Dinko begint de trainingsperiode rustig om de benen wat soepel te krijgen en ik mag met enige (on)regelmaat tegen heuveltjes opknallen. Joepie, blokjes, blijer kan je mij niet maken [ook bekend bij de WVA, Rob Blokjes Bohte; liefst op de Tacx]. De route is weer prachtig, net als het weer en de blokjes zijn zwaar maar eigenlijk veel leuker dan op de Tacx. Je weet niet precies hoe lang het is, maar Leon schat natuurlijk goed in dat de “top” niet te ver of te dichtbij is. De tijd vliegt en voor we het weten zijn we weer in Girona. We drinken koffie en eten een sandwich na afloop bij Cafe Federal, en zien daar ook Sep met vrouw en de tweeling. Even later staat Robert Gesink twee meter van ons vandaan (hij woont daar). Kortom Girona is een fiestmekka. Het avondprogramma zal de komende avonden anders zijn dan voor aankomst van Dinko. De kenners weten genoeg, Dinko heeft veel hobby’s en “la cuisine” staat denk ik in zijn top vijf. Vanavond staat het restaurant NU op het “trainingsschema deel 2”. Zo sluiten we een goede training af met een lekker diner en ja daar hoort ook de juiste drank bij.

29 april 2018: blokjes met Dinko (of Robic interval masterclass)

De weersverwachtingen zijn slecht, buiten regent het pijpenstelen en de afspraak wordt verzet. Om 14:00 vertrekken i.p.v. laat in de ochtend. Een korte maar pittige training. Blokjes maar dan met een ijzeren structuur die met dito discipline moeten worden afgewerkt. Laat het in godsnaam droog blijven want afdalen met een natte weg, ik ril bij de gedachte. Leon heeft weer een gave route en we gaan de blokken in de klim van de “Els” doen. Bof ik dat ik dit op gevoel mag doen. Dinko wil me natuurlijk vernederen en met zijn geweldige 1 minuutwaarden is dat niet een leuk prettig vooruitzicht. Zoals gezegd ik bof want Dinko wordt aan de fysiologische ketting gelegd door meester Leon: “Dinko je mag niet boven de 330 uitkomen”. We starten de blokjes van 60/60 seconden. Na 5x rust ik paar minuten uit en dan vervolg ik met 4 blokjes. Boven wacht ik geduldig op de meester en zijn discipel. Ze zoeven me dan voorbij, op naar het uitkijkpunt. Rustig dalen we de “Els” af en gaan vervolgens nog bij enkele kuitenbuiters wat blokjes doen, 1 van 4 minuten en eindigen met een 10 minuten klim. Vervolgens dalen we af en komen weer in Girona. Op naar Federal Cafe om te genieten van sandwich en Ginger beer. Weer een fijne rit en het geen regen onderweg ( op 5 of 6 druppels na).

30 april ’18 de koninginnerit met voortreffelijke après-ride events

Vandaag sta ik vroeg op want de koninginnenrit staat op het programma. Morgenochtend vertrek ik weer naar herfstig Amsterdam maar nu wordt het nog een dag genieten en naar later blijkt echt genieten. Om 09.00 staan Dinko en ik bij de mafia (de koffie maffia heet die tent). Leon onze topcoach heeft een verassing in petto, Maarten rijdt ook een groot deel mee. Gezellige vent, die ongenadig hard kan trappen (na 100km zal hij afbuigen om nog even een echt blokje te knallen). Vandaag dus gezellig met z’n vieren op pad, richting kust. Lekker weer, rustige duurrit en vooral genieten. De route langs de kust is echt prachtig, blauwe lucht, azuurblauwe zee en 20 graden. We rijden richting de zee naar Tossa de Mar. Dan volgen we de kustlijn naar het Noorden om na een hapje en drankje in Saint Feiju verder te gaan. Bij St Antoni de Calogne gaan we weer landinwaarts met als toetje de Els Angels vol op de knallen (Maarten is reeds afgebogen om nog even de benen op het vlakke te testen). Eenmaal terug in Girona moeten we opschieten, deel 2 van deze Koninginnedag staat te wachten, een wijnproeverij. Een prachtig domein verscholen in de heuvels met Franse druiven. Fijne wijn met lokale culinaire tapas, wat wil een mens nog meer. De laatste etappe van vandaag brengt het hoogtepunt, een exquise menu in een toprestaurant; op je gezondheid Dinko!

2 mei 2018: terugkijkend

Terugkomen als een prof dat zal niet lukken omdat ik nooit gestart ben als zodanig. Trainen in Girona bij Leon van Robic dat wil ik wèl heel vaak doen en dat zal ik ook nog gaan doen. Ik ben zeker beter geworden, hogere FTP, betere 1 minuut waarde, zeker. Het belangrijkste is echter met veel plezier op de fiets gezeten met Dinko (en ook Maarten en Siegried van Robic Girona) en evenveel genoten van de après-fiets activiteiten. Dank je Leon!