Parkoers-KvA-MTB

Het WVA MTB parkoers is mede aangelegd samen met Bikeplanet.

We nemen je mee langs het parkoers:

Vanaf de start gaan we over het asfalt op weg naar Het Zigzag veld, een stukje ruw terrein met veel bochten en hobbels van een bedenkelijke kwaliteit. Zelfs de polsen van een stevige bouwvakker hebben het hier zwaar.
Vervolgens krijgen we Het Talud, in voorgaande jaren was het steile stukje omhoog alleen fiets baar voor de sterkere onder ons. Dit jaar een wat minder progressief oplopend klimmetje. Voor iedereen goed te doen.
We steken het asfalt over en komen op Het Bossepad sinds dit jaar zelfs zo genoemd in officiële gemeente stukken. Zo zie je maar als je lang genoeg vrijwilliger bent word je vanzelf onsterfelijk. Na het Bossepad De bult en De dijk beiden niet al te technisch maar goed voor de hoogte meters.

met ontzag gesproken werd over Club house Hill

De grote hoop zand naast het clubhuis wordt van alle kanten beklommen waarbij er door de Engelstalige deelnemers met ontzag gesproken werd over Club house Hill, inderdaad een pokke klimmetje door veel deelnemers te voet genomen. Het is trouwens wel een pretentieuze naam voor een stukkie parcours van 10 meter.
Achter het clubhuis langs gaan we op weg naar De Boslus. Als de weerkaarten maar een druppie regen aangeven wordt het daar een moeras. Het is maar goed dat Hans er 6 kruiwagens zand in gegooid heeft anders waren hulpverleners nog weken aan het dreggen geweest naar vermiste deelnemers.
We fietsen verder naar de hoek bij de woonboten en gaan langs Het bos met potentie, een onontgonnen stuk groen waar de parcoursbouwers nog niet aan durfde te beginnen, het schijnt dat “de wolf” daar gezien is.
Vanaf hier wordt het fietsen gedoogd, het ECO-traject, een stukje grond waar veel discussie over is. Het is gereserveerd voor salamanders en kikkers. Maar de enige modderkruipers die we daar gezien hebben waren de deelnemers met verkeerde bandenspanning.
Na het eco-traject komen we bij Het verre bos niet te verwarren met het enge bos uit de fabeltjeskrant. De mountainbikers voelen zich hier in hun element ,een stukje parcours met een echt single-track gevoel.
We steken weer het asfalt over en gaan langzaam aan op weg naar de finish. Net als je aan een eindsprint begint te denken wordt je ritme danig verstoord door een stuk of drie boomstronken midden over de weg. Wie dat bedacht heeft…..?
Attentie !! in de laatste meters van het rondje word je door de parcours bouwers door het in verval geraakte Pishok geleid. Alle stuurmanskunst is nodig om daar niet tegen de geel gekleurde wanden te geraken.
En eindelijk is daar dan de finish, even bijkomen op het asfalt.