‘Samengeraapt zooitje’ stijgt boven zichzelf uit op NCK
Een korte voorbereiding hoeft geen nadeel te zijn als de neuzen maar dezelfde kant op staan en het doel duidelijk is. Met hart en ziel werd er getraind om een goede prestatie neer te zetten bij het NCK ploegentijdrit in Dronten. De coaching, tips en tops van Frans moesten op deze zaterdagmiddag op de ellenlange wegen in de Flevolandse polder hun vruchten afwerpen. En die vruchten werden in zeer ruime mate afgeworpen. Hoe een ‘samengeraapt zooitje onder bezielende leiding van Frans van Rossum boven zichzelf uitstijgt!
Zaterdagmorgen om 08.30 uur vertrok een tot op het bot gemotiveerd team naar de polder, slechts één renner met ervaring in deze loodzware discipline, de overige geheel onwetend wat hun te wachten stond. Vooraf waren de verwachtingen van de renners en “kenners” hoog, zo hoog dat hun zelfs een podiumplaats werd toegedicht.
Om de renners zo goed mogelijk op deze zware inspanning te voorbereiden werd eerst in ontspannen sfeer na aankomst in Dronten koffie gedronken en de strategie nog eens doorgenomen. Daarna werden de renners overgedragen aan Niels de fysiotherapeut die de spieren van de mannen zodanig kneedde dat de doorbloeding optimaal was. Vervolgens gingen de mannen op de fiets rustig inrijden en het aflossen in de formatie nog eens oefenen. Voor de start werden de bolides van onze renners onderworpen aan een keuring, de fiets van Rob Bohte voldeed niet helemaal aan de eisen, het zadel moest opnieuw afgesteld worden, als dit gebeurd is zijn de mannen klaar voor de start.
13.55 uur zes mannen in het zwart rood, de drie Andreaskruisen van het wapen van Amsterdam duidelijk zichtbaar, met ietwat gespannen gezichten op het startpodium. De volgauto staat klaar om de renners in geval van pech of anders bij te staan. Vijf, vier, drie, twee, een, start, ze zijn weg! Zoals afgesproken wordt er rustig gestart in de straten van Dronten. Buiten de bebouwde kom eerst iedereen op zijn plek in de formatie, dan draaien kop over kop, Marcel de meest ervaren man is gebombardeerd tot koerskaptein en doet dit met verve, zijn stem is zelfs in de volgwagen te horen, hij corrigeert en moedigt zijn mannen aan.
Vooraf waren de verwachtingen van de renners en “kenners” hoog, zo hoog dat hun zelfs een podiumplaats werd toegedicht.
Het loopt gesmeerd, ieder doet zijn werk en als het even niet gaat wordt er tussen geroepen en zo blijven de zes bij elkaar waar andere ploegen al renners verloren hebben. De snelheidsmeter blijft constant tussen de 43 en 46 km/u met uitschieters naar 51 km/u als de wind in de poepert blaast. Na 40 kilometer kan Arjan het tempo niet meer aan, met vijf gaan we de laatste 10 kilometer in. Onderweg steeds meer afvallers van andere ploegen inhalend, blijft de formatie van de WVA in stand, kippenvel in de volgwagen hier rijdt de beste ploeg sinds jaren, drie vijftigers, een veertiger en twee dertigers: een ploeg om trots op te zijn met een gemiddelde van 43,5 km/u over 52 km. met een paar lastige bochten petje af!
Na het douchen een biertje gedronken, nagepraat en besloten dat het volgend jaar nog sneller moet kunnen, eerder beginnen met trainen, iedereen in een snel pak, speciale tijdrithelmen en tijdritfietsen. Het enthousiasme vierde hoogtij! De dag afgesloten met een Kantonese rijsttafel in het Gouden Huis in Almere. Moe maar ontzettend voldaan en met de blik gericht op volgend jaar huiswaarts gekeerd. Benieuwd naar het ontvangst comite!
In de hoofdrollen:
Marcel Kamerling – coureur koerskapitein
Bart van Breemen – coureur
Rob Bohte – coureur
Arjan Vonk – coureur
Erik Doornbos – coureur
Jeroen Thiele – coureur
Ook in de hoofdrol:
Frans van Rossum – ploegleider en coach en mechanieker
Ed Bosse – Assistent ploegleider en chauffeur
Niels Bosse – Fysiotherapeut en masseur
