Bij onze club klopt het Amsterdamse wielerhart

NCK 2021: verslag van Rob Bohte

Dit is de lijst van WVA-renners die op de startlijst van het NCK 2021 staan:
351 Ello van Gelderen,
352 Erich Mesquita Lima,
353 Koen Polder,
354 Wouter Smaling,
355 Laurens van der Woerd,
356 Matthijs Plat
Reserves: 357 Erik-Jan Bosch en 358 Reinout van Dam.
Ja het NCK, dat is weer even geleden en iedereen weet waarom. Hoewel het vermaarde trainer-coach- ploegleider- masseur-duo van Rossum en Bohte niet meer actief is, is door Koen en Ello een self-made team samengesteld om dit jaar het varkentje in Dronten te wassen.
Het team had een aantal trainingen op het WVA-parcours achter de rug en keek vol goede moed uit naar zaterdag 2 oktober. Allerlei vragen spookten afgelopen week door de hoofden van de groep notoire hardrijders zoals: wat doet het weer, hoe is het -nieuwe-parcours en wat eten we na de race (visballetjes)? Enkele dagen voor het NCK werd helaas duidelijk dat een van onze toprijders verstek moest laten gaan; Koen was geveld door een verkoudheid. Consequentie was dat de nummer 7 van de startlijst, oudgediende Erik-Jan zijn vrije zaterdag zag verdampen. EJ was, is en zal altijd een hardrijder blijven maar leeftijd is ondertussen wel een dingetje.

Ik arriveer rond 13.45 bij het voormalige schaatscentrum te Biddinghuizen. Het weer valt mee, droog met een zuidelijke wind kracht 4bft. Bij het opdraaien van het parkeerterrein valt op dat de entourage heel anders is dan in het bruisende centrum van Dronten en het gemis van ons vaste ‘rennershome’ hotel het Galjoen is groot. De voorbereidingsroutine is wel zoals vanouds. Hoewel het inmasseren van de gespierde dijen- een vast ritueel uitgevoerd door Frans- staat niet meer op het menu. De mannen zijn dus bezig met rugnummers, warm-rijden etc.
Samen met Hans Leijnse zal ik in de ploegleiderswagen zitten; de VIP van deze dag is de vader van Ello – die ook al een dagje ouder wordt- en hij zal het gezever van Hans en mij moeten aanhoren. Overigens is Hans in een opperbeste stemming. De vader van… traint al jaren de jeugd van WTC de Amstel en niet onverdienstelijk. Hedenochtend hebben zijn pupillen met overmacht het NCK voor nieuwelingen gewonnen. Hans heeft zijn kennis van het parcours nog gedeeld met de mannen: “vooral het begin is listig met aantal bochten en een slecht wegdek”. Hier win je het NCK niet maar kan je hem wel verliezen aldus deze trainer der trainers.

Matthijs, zonder twijfel de grootste motor, winnaar van de tijdritcompetitie van de WVA;

Starttijd 14:36.
De mannen staan in de volgende slagorde naast elkaar op het startpodium. Laat ik ze even voorstellen. Matthijs, zonder twijfel de grootste motor, winnaar van de tijdritcompetitie van de WVA;hij zal de langste beurten voor z’n rekening nemen. Erich, zeer sterke renner die bijvoorbeeld in de grote Cool en Heat prijs op het podium stond. Laurens, een koersaddict, die in de Kennemerweek als 2e eindigde. Ello, dit jaar iets minder actief maar wel weer richting de vorm die bij zijn bijnaam past: de Terminator. Erik-Jan, by far de meest geroutineerde tijdrijder van het stel maar de jaren gaan wel tellen. Tenslotte Wouter, dit is de renner die elke keer weer de juiste vorm op de juiste tijd heeft.
En daar gaan ze, eerst het boerenerf af, Hans zijn woorden kloppen, slecht wegdek met even rottige bochten. Vanuit de auto zien we dat EJ hier af en toe een gat laat vallen. Wat volgt is een keiharde strijd tegen de klok. De ploegleiders en de VIP zien na vijf kilometers EJ het hoofd schudden, slechte benen en rijden in een groep ‘jonge honden’, nekt het icoon tijdrijden uit de vorige eeuw. In de volgauto analyseren we het formeren van de ploeg na bochten en het waaieren in de wind. Details laat ik even rusten, maar het gevolg is dat Hans nadenkt om een carrière switch te maken van nieuwelingen naar veteranen trainer. De ploeg rijdt verder geconcentreerd en kopbeurten en aflossingen gaan relatief volgens de verwachting. Ergens rond 40 kilometer gaat bij Ello de kaars uit en dan weten de overige 1 ding zeker, ik kan pas stoppen na de finish want de tijd van de vierde renner telt. Na 51 kilometers (eigelijk 53 kilometer) klokken we 1:09:40 en dat levert een 34ste plek op in een veld van 48 deelnemende ploegen.

Als we bij de tent aankomen, horen we alle verhalen en zien we een redelijk frisse Matthijs op de Tacx uitrijden. Laurens doet een “vd Poelletje” en ligt voor pampus op de grond. Wouter en Erich zitten ook uit te puffen. Tien minuten later komt Ello vrij monter aanrijden: groep compleet. Het avontuur zit er weer op en wat volgt is de reis terug naar het immer gezellige clubhuis van de WVA (Hans oppert ergens een T in te voeren..LOL). Daar wacht de ‘harde kern’ der vrijwilligers de mannen op en serveert Ed een geweldig Chinees menu met voldoende hersteldrank.
Volgend jaar weer hoor ik de mannen denken. Tip van een oude oud trainer: de preselecties starten eerder dan je denkt, dus iedereen die graag wilt tijdrijden op het NCK2022, wacht niet te lang met je voorbereidingen.