NCK 2015 Dronten: verslag uit het heetst van de strijd
Verslag uit het heetst van de strijd, Erik, Jeroen, Arjan, uw reporter, Bart, en Marcel hadden besloten in deze volgorde de strijd met de 52 kilometers aan te gaan. Met een gemiddelde ploegleeftijd van 46,5 behoorden we echt tot de cijfermatige top. Hoe zich dit zou verhouden tot de rest van het veld met renners als Moreno Hofland, Mike Terpstra om er maar een paar te noemen laat zich raden.
Echter wij van de WV Amsterdam waren van plan ons beste beentje voor te zetten en ieder van ons wilde duizend doden sterven voor onze club. Bovenal moest het NCK 2015 Dronten een geweldige ervaring worden en dat werd het. Ploegleiders Frans van Rossum en mecaniciens Ed Bosse moesten het geheel in goede banen leiden. Ed had zoon Niels, fysiotherapeut, voor een warm-up massage weten vrij te maken. Frans had ons op het hart gedrukt om minimaal 30 kilometer bijeen te blijven. De voorwaarden waren optimaal om het beste uit de benen en de ploeg te halen.
Officiële meting van de fietsen: we hadden allemaal de 5 cm en 75 /85 cm limieten in de gaten gehouden. Alle fietsen kwamen erdoor alleen uw reporter’s fiets werd afgekeurd, zadel niet horizontaal genoeg ( max 3grd ik had 7grd). Gatverdamme moest ik nog sleutelen ook en door de tilt te wijzigen zou mijn zadelhoogte hoger worden en dat was een moment van stress. Na wat sleutelen kwam het min of meer toch nog goed. Mede met behulp van de bezwerende woorden van Jeroen Hamer die als fan van WV Amsterdam was langs gekomen.
Het startpodium op en al die mensen er omheen, het was prachtig, net als het weer overigens , Hollandse luchten en een bries (circa 3-NO langs het IJsselmeer). Startschot en weg waren we, het ritme kwam pas na 1,5 km. De teller varieerde tussen 42 en 44 km, we draaiden redelijk door. Marcel en Erik waren de sterksten bleek al snel, als ploeg waren we een goede eenheid.
Na 16 kilometer rijden, kwam de Adelaar voorbij – 2 minuten later gestart – met een Hummer als volgauto (fietsen en een Hummer, ahum, niet echt een goede milieu combinatie). Dat was slikken maar met de woorden van Frans in het achterhoofd bleven we gewoon draaien op de dijk met een vuile wind op de rechterflank. Ik moet hier even vooruit lopen op de uitslag; de Adelaar zou achter ons eindigen omdat zij niet met 4 renners tegelijk over de meet kwamen. De tijd van de vierde renner telt en wij haalden de vierde renner van De Adelaar zonder problemen in. Keurzeheer Van Rossum had dit verschijnsel reeds voorspeld “blijf zo lang mogelijk bij elkaar”.
Na circa 40 km raakten wij Arjan (uitge)Vonk(t) kwijt die met een opspelende musculus Piriformis alles had gegeven.
We bleven doordraaien en vlak voor we het 2e stuk dijk langs het Ketelmeer opreden (na 20 km) werden we in een bocht ingehaald door de WWV uit St Willebrod= Club Diana); zij eindigde overal op de 8ste plaats met een gemiddelde van boven de 50/uur (Moreno Hofland zat daar dus bij). Na circa 40 km raakten wij Arjan (uitge)Vonk(t) kwijt die met een opspelende musculus Piriformis, die zijn kracht ook kwijt raakte, alles had gegeven. Met z’n vijven door dus. Marcel voerde het tempo met die vuile wind die ons partte speelde toch op boven de 44!. Erik onderhield dit mooi en Jeroen gaf alles om dit niet te laten zakken. Bart en uw reporter bleken hier toch meer uit het sprintershout te zijn gesneden en moesten af en toe verzaken – “tussen” was noodkreet die wij uit de kelen lieten schallen- maar we namen daarna wel weer beurten voor ons rekening. Het bord 10 kilometer kwam in zicht: “mannen tandje erbij” riep Marcel en zo geschiedde met de wind schuin van achteren kwam de teller over de 50, eindelijk echte snelheid. Het bord 5 km kwam sneller in zicht dan gedacht en dus wist ik dat we met z’n 5-en aan zouden komen. Dronten centrum in nog 1 km, laatste stukje over klinkers en we waren binnen!
Nu begon de mooiste tijd: verhalen en bier. Na het douchen reden we moe maar tevreden naar de Chinees in Almere. Verhalen uit lang vervlogen tijden werden door de heren Frans, Ed en Marcel opgetekend; zij reden al in 1977 NCK’s. Dit was schrikken voor Erik en Jeroen aangezien zij toen nog non-existent waren. Echter ook plannen voor het NCK 2016 werden al besproken, het teken dat dit een onvergetelijke dag was geweest en we allen uitzien naar de volgende krachtmeting en minimaal 1 minuut sneller.
