Mijn koersdebuut als 60 plusser

Kampioenschap van Amsterdam. Mijn eerste koers als neo-60 plusser. Na een rustige start die deed vermoeden dat we op een massasprint zouden afgaan werd de lont toch in het kruidvat aangestoken. Op zo’n 7 ronden voor het einde  was een groep met sterke 40 en 50 plussers (waaronder Rob Bohte en van Hans Eijk) gevlogen. Het leek er op dat dat wel eens de slag zou kunnen zijn en ik wist zeker; er zat geen enkele 60 plusser erbij.

Dus toen Frank Nijssen samen met een 40 plusser wegsprong uit peloton ben ik mee gedemarreerd. Met nogal wat moeite (waar ik meestens in hun wiel verkeerde) hebben we het gaatje gedicht. Toen ik weer enigszins was bijgekomen keek ik om en zag een mooi groot gat. Ik dacht dan ook dat mijn overwinning een kwestie van erbij blijven en uitrijden was. Echter. zonder veel wind en met nog maar weinig kilometers in de benen werd er toch een ziedende achtervolging op touw gezet. Uit de prachtige foto’s van Kristel maak ik op dat Brian Burggraaf daar een grote rol in speelde en het veel renners in het peloton pijn deed. Daar put ik dan maar enig genoegen uit want de kopgroep werd inderdaad bijgehaald.

Na enige schermutselingen waar ik zelf niet meer de moraal opbracht om nog een keer diep te gaan ging er toch nog een groepje vandoor en dit keer wel met drie 60 plussers erbij: Robert Godfroid, Maas van Beek en Ron Smit. De sprint van de overgebleven gele nummers zou dus gaan over plek vier. Doordat Maas en Ron elkaar op het laatst beloerden en aan het pokeren slaagden kwamen we nog verdomd dichtbij plaats 2 en 3. Willem Hus trok de sprint aan en we zaten misschien maar 20 meter achter ze op het laatste rechte eind. Ik kon er nog een redelijk sprintje uitpersen en bleef het pelotonnetje 60 plussers voor maar kwam tekort om Ron te kloppen. Vierde stek. Al met al weer fijn gespeeld met elkaar.

Bedankt Kristel Nijssen voor je mooie foto’s! Neem eens een kijkje op haar website.