Bij onze club klopt het Amsterdamse wielerhart

Mijmeringen van Rob Bohte over zijn NCK manschappen

Dit jaar wordt het anders, dit jaar breken we het clubrecord dat sinds 1972 op naam staat van WVA-team ‘Kamerling”. En dit jaar zeker geen visballetjes. Het zijn de gedachten in het hoofd van Mark Kassteen tijdens de NCK-training van 15 augustus.

Sinds enkele jaren is een aantal WVA leden weer besmet door het ploegentijdrit-virus. In 2015 en 2016 bestond de ploeg uit een mix van oudgedienden (Kamerling himself, Leijnse, Bos), oude mannen die pas enkele jaren koersen (ik denk dan direct aan Bart van Breemen de koning van Sloten) en jonge honden (Jeroen Thiele en Erik Doornbos – lees de vermelding op de WVA-site van zijn ongelooflijke prestatie van vorige week – hij heeft zich geplaatst voor het WK-triathlon, de full monty in Hawaï). In 2017 kwamen er meer jonge goden bij en dus nam het aantal ouderen af. Nu in 2018 is het virus volledig in alle organen gekomen van een groep WVA- hardrijders. Ik noem slechts enkele namen want de selectieprocedure is nog gaande, maar wil wel een tipje van de sluier oplichten: Koen Polder, Robin Hink, Ello ‘de Terminator’ van Gelderen en ja heus Mark Kassteen etc.

De jongens zijn reuze enthousiast en trainen al ruim een maand om in september een topprestatie neer te zetten. Frans van Rossum en ondergetekende proberen de lijnen uit te zetten om de mannen naar een hoger plan te tillen. We bedenken trainingsvormen die zelfs bij Sky en BMC onbekend zijn; we kunnen daarom ook niet in details treden.

Anyway. Vandaag 15 augustus is de training tot in de puntjes uitgedacht en halverwege informeer ik even hoe het gaat. De een zegt lastig, de ander zegt het is zwaar. De heer Kassteen mompelt, ja ja, zal wel ja, maar het is vooral saai! Kassteen zal dus tijdens deze training waarschijnlijk geheel in gedachten verzonken zijn. Gedachten over podiumplekken en een speaker die in Dronten uren bezig is de palmares van Kassteen op te dreunen terwijl hij wacht op het startschot. Als trainer en coach weet ik voldoende. Mark Kassteen is nog een pupil die veel te leren heeft. Elke training heeft een doel en het is de mindset die bepaalt of iets saai is. Trainingen indien met volle focus en tot in de details juist uitgevoerd zijn nooit saai. Ik vermoed dat Kassteen er zich vanavond een beetje te makkelijk van af heeft gemaakt. Ik zal dat later met Frans nog gaan bespreken en zien wat gepaste maatregelen zijn.

Na elke woensdag NCK-training doet een aantal van de tijdritrenners mee aan de WVA -woensdagavondwedstrijd; uitrijden heet dat. Zo ook vanavond 15 augustus. Als coach rijd ik dan ook wel eens mee om tussen de wimpers door te zien hoe de jongens de training hebben verteerd en of ze af en toe nog wat steigerungen doen. Deze avond staan er ruim 100 man aan de start en het peloton slaat vrijwel direct op hol. Verschillende ontsnappingen lijken te slagen maar na een uur is het peloton toch nog 1 geheel. Ondertussen valt me op dat Robin Hink  zware benen heeft. Die heeft de NCK-training nog in de benen. Ello rijdt spaarzaam en Mark, die doet zo nu en dan wat steigerungen. Verder is het goed te zien dat Maikel zelf de trainingsopdrachten nu in de koers uitvoert; hij haalde de NCK-training niet en laat zo zijn immense ambities zien; top Maikel.

Dan valt een groepje van 4 witte nummers aan en knalt weg ( 2x Depruyssenaere 1x van Diemen en nog een renner), dit zijn mannen die de teller lang boven de 50 kunnen houden en dus zien we ze niet meer terug. De gele nummers sprinten af en terwijl de rode nummers hun laatste rondjes ingaan, rijd ik langs Mark die roept:“Je wordt bedankt Rob Bohte, als ik de “F*** training van jou niet had gedaan zat ik nu in de kopgroep”. Hier laat Kassteen zich heel erg in zijn kaarten kijken:

  1. Meerijden met de drie eerder genoemde renners staat voor Mark gelijk aan tentamen cyclismi suicidi. Ongeacht een week rust of een preparatie door de slager op de hoek.
  2. Hoe saai was die training eerder op de avond geweest? Ik denk nu bij nader inzien dat hij de training zeer goed heeft uitgevoerd maar de jonge hond wil dat gewoon niet eerlijk zeggen. Bravoure dus.
  3. Ambities heeft Mark en dat siert hem en daarom heb ik toch wel een zwak voor deze 2 meter lange altijd-wind-vangende-pupil van het NCK-team .

Hoe gaat het verder? Ello wordt eerste en Mark tweede. Beter kan je het niet hebben en die trainingen zijn zo slecht nog niet denk ik als ik de uitslag hoor. Zelf rijd ik natuurlijk voor de bekende spek en bonen, en heb ook nog even een veldrit experience meegemaakt, maar de details laat ik in het midden. Kortom een geslaagde trainingswoensdag en we gaan zeker hoge ogen gooien bij het NCK, wat ik je brom.