De Koning en de Lakei

Vandaag, 27 april 2017, staat de Oranjeronde van Amsterdam op het menu. Een officiële KNWU wedstrijd, die door de mannen en vrouwen van de ASC Olympia wordt georganiseerd. Ik kan vaste verklappen dat het perfect was (dank aan al die vrijwilligers, zoals Milko, Wim, Martin, Annemie en vele anderen). De masterskoers, 50+, kende weer een groot veld van ruim 80 man. De gegevens vooraf, met alleen masters op Sloten, en ook deelnemers die je hier niet vaak ziet (alleen als het KNWU status heeft). Waarom meld ik dit? Daarover later meer!

Vijf-en-vijftig kilometers met verschillende tussenpremies en een leidersklassement. Dit soort nevenpremies leiden af en zorgen voor onrust, maar daarover later meer. WVA-uitgangsposities en andere introducerende overpeinzingen. Ik begin er maar direct mee, Bart van Breemen. Deze jongeman is de schrik van de WVA-clubkoersklassementen 50+. Dit jaar heeft deze kale MachoMan het zwarte nummer ingeruild voor een rood nummer en daardoor is de winnaar van het eerder genoemd klassement reeds bekend. Nu is Bart dus de Koning van Sloten wanneer de WVA vlag wappert. De echte renners weten dat deze clubkoersjes met alle categorieën door elkaar, fijne trainingskilometers behelsen, maar echt koersen zijn anders. Zeker als je niet op een autostrada koerst.

Vandaag dus Oranjeronde, 1 categorie en finish bij de ASC, en je komt toch echt heel anders aan dan finishen bij de WVA. Bovenal KNWU categorie dus mannen als Jos Wolfswinkel (zeg maar de Brian Burgraaf der 50+), Hans Lap, Gijs Nederlof en John Oudshoorn (daar kent Bart inmiddels wel de kwaliteiten van) enz, enz. De overpeinzing heden ochtend van uw razende reporter, de man van harde data, hoe meer hoe beter. “Believer” – mede dankzij de mannen van ROBIC, Jim en Leon- van FTP, VO2max-blokken en dito anaerobe inspanningen, had zijn laatste drie trainingen nog eens goed geanalyseerd. Vandaag zou wel eens een matige dag kunnen worden. Bart en ik in pre-koers overleg. Plan de campagne, als het bij elkaar blijft ga ik in de laatste ronde, op rechte stuk achter, een goed anaeroob blok van 2 minuten rijden om tempo hoog te houden en dan kan de WVA koning het afmaken. Aldus de afspraak tussen de Koning en de Lakei.

De koers

En dan nu het koersverslag zelf, om 14:00 begint de Lakei met 87 andere 50-plussers aan 22 ronden over het bekende parcours van Sloten. Die Jos W. heeft er zin in, na een paar ronden begint hij met zijn “missie van deze dag”, ik ga het spul naar de kloten rijden, een uitspraak die de Koning ook vaak bezigt. Deze koers laat zich heel anders beleven dan het trainingskoersen bij de WVA- zou ik overigens nooit willen missen- veel nerveuzer en bij tijd en wijle ook harder. Informatie over afleidende tussenklassementen en worstenpremies laat ik achterwege. Nou ja alleen de 3e ronde dan want daar was een eerste sprint van 3, geldend voor het “leidersklassement”. De Lakei denkt even, ach waarom niet, slaat een gat, wordt vervolgens door 1 renner achterhaald, die pakt plek 1 en ik 2. Deze ronde kenmerkt zich door de hoogste 1 minuut powerwaarde van de hele koers ( 5xx Watt). Mocht het hele plan de campagne fout gaan, dan is deze ronde daar debet aan. De volgende sprint voor leidersklassement levert geen punten op, dus daar hoef ik ook niet meer op te letten.

Bart houdt zich goed koest, leert hij het dan toch? Na circa drie kwartier eindelijk de poppen aan het dansen. De Wolf is er vandoor, gevolgd door enkele andere hardrijders en er schieten enkele renners naar dit kopgroepje. Opeens knalt John Oudshoorn er naar toe en ik zie in een ooghoek Bart mee gaan. Ik roep hem toe hard door te trekken. Even later zitten Bart en John bij de kopgroep, Frank Nijssen is dan ook aangesloten. Ik rijd een beetje op kop van het peloton en denk al dat mijn werk erop zit. Bart moet het maar uitvechten met John (Erwin de Kist heeft de slag gemist) en Hans Lap zit er ook bij geloof ik. Een paar ronden later is de samensmelting- wonderbaarlijk- toch weer tot stand gekomen, had ik niet verwacht. De Lakei trekt weer de handschoenen aan en stroopt de mouwen op.

kokosmakroon

Met nog vier ronden te gaan zijn er twee renners van tussen en er lijkt geen vaart in het peloton te komen. Ik ga drie ronden voor het eind weer voorin rijden want nu moet er echt wel wat gebeuren om die twee terug te pakken, anders is het gedaan voor de Koning. Nu zit er een “kokosmakroon” in mijn wiel die niet overneemt, zo gaat het nooit lukken. Ik ben echt niet bij machte om zo’n gat alleen dicht te rijden. We passeren het rondenbord dat 2 aangeeft. Toch met wat meer druk op de pedalen het viaduct op. Gatver, heb ik een gaatje nou dan maar gewoon niet te hard doorrijden; knalt opeens iemand voorbij (rugnummer 6). Ik zet fors aan en kom in zijn wiel. Ik wil net omkijken hoe het er voor staat, brult de Koning: “rijden we zijn met z’n 4-en en hebben een gaatje “(Sep Visser was met Bart mee gesprongen). Ohohoh, aan de ene kant is de Konings wil wet, aan de andere kant, bijna vier kilometer je helemaal naar de vaantjes rijden dat is ook geen lekker vooruitzicht. Het is een duivels dilemma.

Trojka hier, trojka daar

Bart, ik bedoel de Koning, neemt over en daar achter Sep, die wil ook nog rijden. Nummer zes heeft geen goesting meer of zit nu al te linkenballen? We komen wel iets dichter bij het leidende tweetal en we rijden ook nog iets weg van het peloton, maar van harte gaat het niet. Ik voel me opeens in een doctorandus P lied terecht gekomen. Iets dat zit tussen “ Trojka hier, trojka daar, leven de Tsaar (in dit geval Bart van Breemen)” en “Heen en weer, heen en weer, pas op de veerboot is vol”. Ik wil Bart wel naar “Minsk” brengen, alleen mijn benen die zitten vol, vol met venijnig zuur.

We passeren de streep, de bel gaat en de Koning roept zijn Lakei aan om vooral door te gaan. Godzijdank, geeft Sep ook nog een paar keer gas; rugnummer 6 kan wat mij betreft de trojka uit gegooid worden. We draaien het rechte stuk achter op het parcours op. Niet meer dichter bij de twee voor, maar het peloton laat het ook afweten- het linkenballen is daar dus op gang gekomen- en we moeten het in ieder geval wel met z’n 4-en redden. Ik kom dan van kop en hoor de Koning nog iets grommen van “bedankt ” en hij rijdt weg, Sep is niet bij machte en ik zeker ook niet om in het wiel van Bart te komen. Tegen nummer 6 zeg ik nog dat hij beter niet kan gaan sprinten straks want dan word ik heel onaardig; hij bezweert dat hij alleen maar volgt. Ik zie Bart hard wegrijden, maar hij komt niet meer bij de twee koplopers. Sep en ik gaan nog een sprintje aan voor plek vier, een ondankbare plek, maar niet als koers is gegaan als vandaag. Sep laat het lopen, ik mag na de Koning over de finish. John Oudshoorn wint de sprint van het peloton. Moe maar voldaan ziet de Lakei dat de Koning op het podium staat. Iedereen blij het volk kan weer rustig gaan slapen. Kortom, Bart van Breemen gaat een goed seizoen tegemoet en zal bij de 50plus KNWU koersen zeker van zich laten horen.

Uw reporter gaat zo een 11-28 monteren en morgen met nog ouderen mannen wat uitrijden in het heuvelige Limburg. De wekker staat op 06:00 uur. Lange leve het fietsen hoezee hoezee.