Koersverslag van 18 juli 2015: T(r)appen en Tripel
Mooi weer, zwak tot matige wind uit het westen en ruim 100 man aan de start, de ‘koers’ kon beginnen. Uw razende reporter was benieuwd of het direct vanaf de start zou ontploffen. En ja hoor, het ging direct van start vol in de beugels. De eerste breuk in het peloton was na paar ronden een feit, een groep van circa 15-20 man met vooral/ alleen? witte nummers was de hort op. Geen oude knarren (lees rode nummers) waren ontsnapt; uw razende reporter lette daar wel goed op .
Het was aan andere jonge honden om het gat te dichten. Daar zette een Parkhotel renner zich op kop (Dion B?), het ging op een lint, overname door andere hardrijders, maar het viel dan weer stil (door toedoen van een renner met zwart of rood nummer). Dit ritueel herhaalde zich enkele malen, tot in ronde 9 het onvermijdelijke gebeurde, een breuk in het peloton. De eerste Tripel, was een feit, tijdens het trappen waren er drie groepen rond op het parkoers. Aangezien uw, inmiddels rood aangelopen razende reporter voorin in de middengroep reed, was het hem niet duidelijk waar de andere rode nummers zich bevonden. Een aantal bekende mannen met zwart had ik wel gespot: Ello (kon ook niet anders) en dus ook de Kist, Maurice de B en Bart v B. Een paar minuten later zag ik Jan de Nijs ook meedraaien, ik zat in goed gezelschap.
In alle overmoed, reed ik ook nog mee in soort tussenontsnapping – de kopgroep was inmiddels teruggehaald – en dit was de tweede Tripel. Jan en Maurice waren ook van de partij met Marcel Jacobs (altijd goed om even door te blazen) en nog een stuk of 5 renners, maar de snelheid lag toch te laag en we werden na een ronde of 2of 3 teruggepakt.
De bel voor de rode nummers klonk, de verlossing was nabij. In de bocht naar het lange rechte stuk achter, zag ik dat Jan ook voorin zat. Ik vroeg of we met z’n tweeën maar door moesten rijden. Jan: “volgens mij zijn we de enige 2 rode nummers in deze groep”. Het werd een sprint a deux, ingeleid door het tempo van Marcel Jacobs. Ik reed achter Marcel, Jan zat dus achter mij. Niiet zo slim dus. De bocht door naar het finishstuk. Rechts zag ik Jan voorbij komen, waar haalt hij die versnelling toch vandaan? Binnen 2 seconden was het gat zes meter. Ik ging vol op de pedalen staan en zag dat ik dichter bij kwam. Maar 0.007 seconde te laat, zo bleek later. De sprint achter ons van de rode groep werd gewonnen door Karel Teeuwen!
De zwarte sprint voltrok zich volgens een redelijk bekend patroon, Ello van Gelderen was 2 ronden voor het einde weggereden van de andere zwarte nummers, Erwin Kistemaker en Bart van Breemen volgden ruim 30 seconden later over de finish. De sprint voor wit werd prooi van Jorick Bos, gevolgd door Stephan de Bakker en Levi Tindal.
Het was een mooie dag, de jury had alles goed in de smiezen gehouden (dank aan André en Gerry), de EHBO was ook niet uitgerukt (dank aan Ed el campinissimo), en de kantinedame Paula en natuurlijke de andere vrijwilligers van de WVA. Sterke verhalen volgden in de kantine waar een groep renners het einde van de 14e Touretappe volgde met succes voor de Amsterdamse ploegleider Michel Cornelisse, ook kind aan huis geweest bij WVA. Wat volgde was de derde Tripel, een overheerlijke hersteldrank WM aan de tafel met de WVA-kern ter afsluiting van een lekkere middagje ‘tripeltrappen’.
