Koersen en knallen met kleppers
Zaterdagmiddag 20 juni 2015 om 15:00 uur op het Sloten parcours te Amsterdam, een clubkoersje van de WVA, is dat nu zo bijzonder? Duh? De start wordt gegeven, de renners klikken in en duwen de pedalen omlaag, na de 1ste ronde passeren zij de lijn en via het MYLAPS system ziet André Demeulenare alle namen van renners op zijn laptop verschijnen.
Zonder nu volledig te willen zijn – ik wil niemand voor het hoofd stoten – is de lijst gevuld met een aantal bekende namen. Op Sloten rijden vandaag kleppers mee! Jonge helden zoals Brian Bulgac (reed in 2012 en 2013 de Giro uit, Tim Veldt (vermaard baanrenner, oa 2e plek WK omnium 2014) en Mike Terpstra (die voor Roompot Oranje zich in een lange ontsnapping in de Amstel Gold Race 2015 liet zien; oja en natuurlijk de broer van…). Andere namen die wat minder vers in het geheugen liggen: Frank van Veenendaal (won in 1989 een etappe in de Vredeskoers en was nog in de picture bij Panasonic) en last but not least Jan de Nijs, Nederlands kampioen ploegentijdrit op de weg in 1983 en Wereldkampioen stayeren in 1984. Kortom hier rijden geen pannenkoeken.
De koers zelf gezien vanuit de ogen van uw razende reporter, dus niet geheel betrouwbaar aangezien het snot zo nu en dan zich voor zijn ogen verzamelde. Het inmiddels bekende patroon, een aantal renners die vanaf vertrek wegknallen, voltrok zich ook vandaag. Echter op voorhand wist je al dat een ontsnapping vrij kansloos was. Weinig wind en kleppers die als training gaten dicht konden rijden noopte tot spaarzaam omgaan met de energie. Tim V. deed de eerste 5 rondes, of waren het er meer, een soort omniumtraining. Na de ‘heuvel’ hard doortrekken tot de finish, met het gevaar dat hij een keer langer zou doorknallen en als gevolg een brekend peloton. Uw razende reporter bleef daar alert en dankte god op zijn blote knietjes dat Tim steeds netjes benen stilhield na het passeren van de finishlijn.
De zaterdagmiddag was weer geslaagd en thuis kon ik later aan tafel sterke verhalen vertellen: “weten jullie met wie papa vandaag heeft gefietst?”
Een aantal dappere vluchtpogingen werd steeds teniet gedaan. Na een minuut of 40 reed ik langs Mr. Postma – de sprintklepper van de WVA, voor mij ook een naam om ontzag voor te hebben, maar wel met het geluk dat Marco met wit nummer rijdt – en polste zijn mening over ontsnappingskansen. Zijn antwoord was duidelijk: “no way”. Wat er verder in zijn hoofd omging, liet zich raden, die laatste 200 meters ben ik straks scheerbladscherp.
Na het afsprinten van de gele nummers mocht ik me gaan opmaken voor de laatste 3 rondes. Ook dat verliep volgens bekend patroon: wachten, niet op kop komen, kijken of er rode nummers jumpten etc etc. Het tempo zakte regelmatig ver onder de 40km/u. De bel klonk en de spanning steeg. Ook in deze laatste ronde voor de 50+ was het tempo laag; geen jumps op het rechte eind achter. Een paar honderd meter voor de ‘heuvel’ sprong ik weg en kreeg een renner achter me aan; we bleven weg en Jacko Jurriaans werd 1. De sprint van het peloton werd gepakt door Maurice Willems.
Drie rondes later zag ik de zwarte nummers afsprinten met Frederico de Marco die voor het peloton uitreed en dus knap 1e werd, Schaafsma en De Bruijn volgenden. Later hoorde ik dat de “rising sprint star” van de WVA 40+, Bart van Breemen, in de aanloop naar de sprint, werd gedwongen gras te maaien en dus teleurstellend 7e werd.
De witte nummers maakten zich klaar voor de finale. In de laatse ronde waren roerden de grote mannen zich. Veldt reed weg met een groepje, Terpstra reed er naar toe. Bulgac reed het peloton weer terug. Edwin de Graaf deed voor de brug een ultieme jump maar werd teruggehaald. Kortom: het werd een massasprint. Met grote snelheid stormde het peloton op de finish af, wie drukte daar zijn wiel als eerste over de streep met één hand in de lucht? Marco Postma, ja hij was scherp vandaag!
Het knallen met de kleppers was voorbij, na afloop werd er nog wat gekletst en kwamen al de eerste sterke verhalen los. De zaterdagmiddag was weer geslaagd en thuis kon ik later aan tafel sterke verhalen vertellen: “weten jullie met wie papa vandaag heeft gefietst?”
De uitslag van de koers staat hier. Dolly van der Laan maarkte eerder op dag foto’s van de trimmerskoers.
