Indrukwekkend afscheid van Evert van Ravensberg
Veertien oktober 2017, nog geen week geleden was daar het bericht, Evert van Ravensberg noodlot omgekomen door aanrijding tijdens een rustige fietstraining met Gaul! Vandaag was de uitvaart van Evert, een uitvaart zoals ik nog nooit heb meegemaakt. Een eerbetoon aan een vriendelijke sportieve fietsvriend.
Een aantal renners van de WVA had afgesproken om samen te fietsen naar het verzamelpunt van de stille tocht voor Evert in Overveen. Om 11:00 uur vertrokken we vanaf de molen van Sloten met 12 man en al fietsend haalden we herinneringen aan Evert op. De tijd vloog voorbij en rond 12:00 uur kwamen we bij het Brouwerskolkje aan, daar stonden al heel wat fietsvrienden van Evert te wachten. Ook hier werden goede herinneringen opgehaald en steeds weer gememoreerd aan het feit dat het noodlot Evert wel ongenadig hard had getroffen op die zondag, 7e oktober langs de Amstel.
Het echte verzamelpunt bleek 200 meter verderop te zijn en toen we daar aankwamen stond er al een heel peloton fietsvrienden te wachten: toervrienden, trainingsvrienden, Velodrome-vrienden, WVA-vrienden en natuurlijk Gaul!-vrienden, het waren er meer dan 100. Het was duidelijk, Evert was niet zomaar een fietser, Evert was niet zo maar een mens.
De helmen en petten gingen af, de begrafenisauto reed stapvoets voorbij. Het peloton stapte op een reed achter de auto naar de begraafplaats. Daar aangekomen vormden de renners een erehaag, een lange erehaag, aan weerszijde van de straat stonden we daar. Net als vele andere (atletiek)vrienden, en natuurlijk zijn dierbare familie. We stonden blootshoofds, de fietsen met het achterwiel op de grond, het voorwiel in de lucht draaiende, de auto met Evert passeerde ons, de tranen in de ogen.
Rust zacht Evert.