Het belang van een goede speaker!
Dat je af en toe als renner niet meer weet wie er vóór of achter je zit, kan wel es vervelend zijn. Maar als je prijs er vanaf hangt is die wetenschap ronduit onmisbaar! Altijd fijn als een oplettende en verstaanbare speaker je dan even attendeert op je positie in koers. Op het afgelopen kampioenschap van Uithoorn redde de lokale omroeper mijn podiumplaats!
Dit zou mijn eerste koers worden buiten de vertrouwde lijnen van het parcours op Sloten. Best een beetje nerveus dus. Gelukkig bleek bij onze Uithoornse collega’s alles precies zo te werken als bij WVA. Drukte bij de inschrijving, koffie een euro. Simpel. Bovendien kwam ik Erik Doornbos uit de WVA-gelederen tegen en het is altijd lekker om een vertrouwd gezicht te zien. Alleen kennen ze hier groene rugnummers voor de sportklasse en dat vloekt nogal bij het WVA-tenue.
Maar goed. Even het parcours verkend en een ieder die wel es op de baan van de collega’s van UWTC heeft gereden weet dat dit best lastig is: relatief kort, paar haakse bochten en stukken klinkers. Bovendien was het nat. Niet vreemd dus dat tot driemaal toe een aantal renners onderuit ging.
Dat bepaalde eigenlijk meteen de koers. Een puinhoop! Het peloton brak in diverse groepen uiteen. Links en rechts vielen plukken renners stil en ik kon me niet voorstellen dat iemand nog wist wat-ie aan het doen was. Gewoon maar hard rijden dus! Ik probeerde het wiel te pakken van wie er maar voorbij kwam. Een aantal lag op ramkoers om het peloton terug te halen en ik kon het laatste wiel net houden… althans enige tijd.
Ik keek om. Achter me geen enkel signaal van aankomende renners en vóór me slechts de steeds kleiner wordende groep die me net kapot had gereden. Schoften! Ik dacht erover om even een rondje op adem te komen en wellicht met een volgende groep mee te gaan, of af te stappen. Die laatste optie leek een stuk aantrekkelijker.
In een groep van zo’n 15 witte nummers werd er door een aantal ploegen goed samengewerkt. Ik miste clubgenoten! Ik liet me een paar keer op amateuristische wijze onnodig de kop opdringen en na een goed geplaatste snok van een van de ploegen, brak ik. Maar echt!
Ik keek om. Achter me geen enkel signaal van aankomende renners en vóór me slechts de steeds kleiner wordende groep die me net kapot had gereden. Schoften! Ik dacht erover om even een rondje op adem te komen en wellicht met een volgende groep mee te gaan, of af te stappen. Die laatste optie leek een stuk aantrekkelijker.
Mijn opties overwegend, kabbelde ik rustig langs het juryhok toen de speaker mij door het raam van het juryhok iets toeriep. Doordat het geluid niet versterkt was en er een harde zuidwester stond, kon ik er eerst niks van verstaan. Maar bij mijn volgende rustige passage meende ik door de flarden wind toch duidelijk ‘je staat tweede in koers he!’ te horen… Hee, dat verandert de zaak!
Met hernieuwde krachten wachtte ik mijn – naar wat nu bleek – achtervolgers af. Daar hoefde ik niet lang op te wachten. De kopgroep met elites en serieuze beloften kwam aangesneld en toen daar ook een groen nummer bij bleek te zitten zette ik de achtervolging in.
Dat groene nummer bleek de koploper in mijn categorie te zijn. En als je dan weet dat dat Brian Burggraaf is, ‘kun je gerust nog een rondje laten lopen’, dacht ik. Vlak daarachter kwam de groep die ik eerder had moeten lossen, maar nu kon ik wél volgen. ‘Geen kop meer doen en goed blijven sturen’, vertelde ik mezelf. Sterk advies. Het lukte me dat op te volgen. Het rondebord liep opeens snel terug. Met verder geen groen nummer in die groep kon ik na een formeel sprintje de tweede plaats zeker stellen.
Na de céremonie protocollaire werd ik door mijn omroeper aangesproken. ‘Je wilde opgeven he?’, vroeg hij. Hij had mijn antwoord niet nodig om te zien dat-ie gelijk had. Ik bedankte hem en op mijn vraag of hij de volgende keer niet het geluid langs de baan wat harder kon zetten, zei hij met een knipoog: ‘een goede renner weet waar hij zit in de koers’. Mijn medaille voelde opeens een stuk zwaarder, maar dat nam niet weg dat ik met enige trots Uithoorn uitreed. Bloemen in de tas. Windje mee.
