Frank Nederveen kwalificeert zich bij Granfondo Schleck voor WK

25 mei stond in de agenda met een dikke rode stift omcirkeld; Granfondo Schleck in Luxemburg. Niet alleen een hele mooie Granfondo op acceptabele afstand van Sloten maar ​​ook een kwalificatie evenement voor het UCI Granfondo wereldkampioenschap dat eind augustus plaats vind in Poznan.

Vrijdagavond kwam ik samen met mede Wva-er Ingo Douwma aan in Montfort le bains om ons startnummer op te halen in het lokale casino. Tot mijn verbazing zie ik daar onze eigen Rob Bohte gefêteerd worden met champagne en alle andere dat hoort bij het leven van een V.I.P.. Zo gaat dat, legt Jeroen Bosman mij later uit, als je ruim twee decennia bij een casino gewerkt hebt. Alle deuren met daarachter massages, champagne en 5 gangen diners gaan dan open. Leuk natuurlijk maar dat lijkt mij nou niet de ideale voorbereiding voor een Granfondo. Van Jeroen en Rob zullen we geen concurrentie te duchten hebben. Wij daarentegen eten een goede pasta, pakken genoeg uren slaap en nemen een perfect wielrenners ontbijt om bijna 160km en 2000 hoogtemeters te knallen. Onderweg naar de start zien we de terminator van Sloten ook naar de start rijden. Die start drie minuten na mij dus wellicht kan ik die voor blijven.

De start

Na de start veel hectiek, we starten met categorieën 35/39 en 40/45 tegelijk, ongeveer een man of 500. Na het eerste heuveltje breekt het al wat maar zit ik nog lekker vooraan. Dit kan ik het Luxemburgse heuvel landschap tot een kilometer of 100 volhouden maar dan moet ik de eerste 40 man laten gaan. En ik heb een ander probleem.. mijn stuurpen is namelijk ingescheurd na een gat in de weg meegepakt te hebben. Hij was al wat gecorrodeerd maar dit zag ik toch even niet aankomen. Zal ik afstappen? Of mijn stuur zo min mogelijk belasten? Ik lig namelijk op een positie waarmee ik me ga kwalificeren. Niet vol aan het stuur trekken, handjes bovenop het stuur en vooral geen gaten in de weg meepakken dus. Inmiddels rijden we met een groep van een man of 100 en is Ello van Gelderen ook aangesloten in de groep. De snelste WVA’er ga ik niet worden dus. Op het laatste klimmetje van de dag weet ik als laatste nog aan te haken in bet peloton en gaan we richting de finish.

Omdat ik volgens mijn inschatting wel kwalificeer als ik in deze groep rij neem ik me voor om niet mee te sprinten om niet alsnog mijn stuur los in mijn handen te hebben. Toch weet ik nog een put te raken in de laatste 100 meter en als ik stil sta zie ik dat het aluminium nu helemaal door is gescheurd. Maar de kwalificatie is met een 35e plaats binnen en ik ben overeind gebleven.

Succesvol WVA

Na de finish staat Kristel Nijsen te wachten met een cola en plof ik naast Ello neer in het gras. Een paar minuten later komt Ingo binnen. Rob Bohte blijkt zich op tijd afgekoppeld te hebben van het champagne infuus want hij heeft Jeroen eraf gereden. Frank Nijsen pakt de 8e plek in zijn categorie, Ello de 17e, Ingo de 64e en Rob de 17e. Prima prestaties van de Sloten coureurs, zeker gezien de heuveltje toch wat langer zijn dan de brug op het sportpark.

Inmiddels ben ik op zoek naar een nieuwe stuurpen aangezien we zondag ook nog een koffierondje willen doen. Zo kom ik bij ene Andy Schleck uit van de gelijknamige fietswinkel. Hij kijkt hoofdschuddend naar mijn stuurpen en zegt dat ik mazzel heb gehad. Sommige dingen kun je thuis maar beter niet vertellen..