De betekenis van 'een ronde vergoeding' ontrafeld in Hierden

[door Mark Kassteen]
Fred van Huisstede aan de start in Hierden

De betekenis van ‘een ronde vergoeding’ ontrafeld in Hierden

Zaterdag 21 april – Omloop van Hierden. Met maar liefst 7 renners van WV Amsterdam aan de start en een stralend zonnetje in de Veluwse geboorteplaats van Jan en Theo Bos, had het een mooie dag moeten worden. Door valpartijen en een slecht articulerende speaker van de KNWU pakte het echter heel anders uit.

Op de foto: Fred van Huisstede aan de start in Hierden

Ik parkeerde mijn auto al vroeg voor de deur van het fraaie Godshuis in hartje Hierden en vroeg mij af of dat niet als heiligschennis kon worden gezien. De kerk neemt namelijk in de Christelijke gemeenschap al sinds 1350 een belangrijke plaats in. Dat weet iedereen. Uit de enige andere auto op het grindpad stapte Brian Burggraaf. Godslastering leek hem totaal niet bezig te houden en hij urineerde verveeld tegen het goed onderhouden struikgewas. Ik volgde zijn voorbeeld. Ik ging namelijk vandaag álles precies zo doen als Brian! De man met het meest indrukwekkende palmares in koers imiteren zou namelijk mijn kans op een top 10 notering of misschien zelfs podiumplek aanzienlijk vergroten.

Brian pakte zijn fiets en zette er een aantal indrukwekkende wielsets naast en nam rustig zijn tijd om een keuze te maken. Aangezien ikzelf over slechts 1 wielset beschik, stond ik met dezelfde achteloosheid te bedenken welke bidon ik zou gaan gebruiken. Het werd de witte. Brian selecteerde halfhoge velgen en leek bij voorbaat al zeer tevreden over zijn keuze. Nog wat lucht erin en klaar. Ik vroeg hem of ik zijn fraaie pomp even mocht lenen en zag tot mijn schrik dat deze net op 10,6 bar was gezet. Mijn bandjes staan niet meer dan 9 toe.

Federico de Marco

Tijdens het warmrijden vonden WvA-renners Marco Postma, Federico de Marco, Fred van Huisstede elkaar al snel. Ook Chris Simpson, Joris Lusink en (excuus ik ben je naam kwijt) reden mee. De stemming was goed en er werden afspraken gemaakt over rolverdeling en zelfs het woord premieverdeling durfde iemand te gebruiken. Een woord dat ik eigenlijk nog niet zo vaak in mijn aanwezigheid had gehoord. Datzelfde gold voor het woord ‘rondevergoeding’ dat door de speaker van de KNWU voorafgaand aan de start een aantal keer werd gebruikt. Geen idee wat dat inhield. Het leek me iets waarmee ik mijn inschrijfgeld kon terugvorderen of iets dergelijks. Ik kon me er ook eigenlijk niet druk over maken. Ik zag van een afstandje dat Brian zich ook niet druk maakte.

Het was mijn eerste crash. Een renner op 2 plekken voor me gleed weg over wat kiezels en maakte een harde klap. Iedereen viel over hem heen. Ikzelf ging met een salto de greppel in, maar merkte meteen dat er niet veel aan de hand was. Maar goed, het peloton was door en ik was klaar. Ook Marco en Joris waren gedupeerd. Toch maar even mijn stuur recht gezet en met een slag in mijn wiel doorgereden met 8 andere renners. We werden tenslotte ingehaald door het peloton en moesten vroegtijdig roemloos het veld ruimen. Jammer, want ik was door Rob Bohte tot in de puntjes klaargestoomd voor een goede eindnotering. Sorry Rob!

 ‘Mark Kassteen uit Amsterdam wil graag weten wat ronde vergoeding precies betekent,’ schalde opeens door de straten van Hierden.

Na afloop hoorde ik weer enkele renners – die keken alsof ze het allemaal ook niet meer begrepen – praten over die rondevergoeding. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en me bij de jurywagen te melden. ‘Ik heb een domme vraag,’ opende ik. De speaker dacht blijkbaar dat de vraag aan hem geadresseerd was en verzekerde me dat zijn moeder hem had geleerd dat domme vragen niet bestonden. Zijn olijke en besnorde gezicht nodigde me uit de vraag gerust te stellen. Ik nam de gok. ‘Mark Kassteen uit Amsterdam wil graag weten wat ronde vergoeding precies betekent,’ schalde opeens door de straten van Hierden. Hij articuleerde overdreven om mij en de rest van het publiek duidelijk te maken dat rondevergoeding niet één woord was, maar uit twee losse woorden bestond. Ik meende dat ik wat mensen langs de kant zag gniffelen en kreeg opeens een hekel aan het dorp. Volgens de laatste Jaarlijkse Besluiten (die ik had moeten lezen volgens Snorremans) mag je bij de jury bij een aantoonbaar defect of val om een ronde vergoeding vragen. Voor de duidelijkheid: een vergoeding van een ronde. Een rondje wachten dus, weer aansluiten bij het peloton en de race uitrijden. Kak, dat had ik eerder moeten weten zeg!

Ik stelde de andere renners op de hoogte van mijn bevindingen. Ze waren vooral blij dat hún naam niet door de straten van Hierden had geschald, maar dankten me voor de moeite. Brian kwam ook net aangefietst. Hij was duidelijk niet tevreden. Naar eigen zeggen had hij wel kracht, maar geen lucht. Ik vroeg me af of dat laatste over zijn longen ging of over zijn banden, maar had geen zin om nog een domme vraag te stellen.

Terug in Amsterdam was ik nog net op tijd bij Ger om de slag in mijn voorwiel er snel en kundig uit te laten halen. Een tweede wielsetje was altijd wel handig volgens de mekanieker uit Betondorp. Jôh! Verder had hij nog nooit van een ronde vergoeding gehoord. ‘In mijn tijd had je gewoon domme pech,’ mompelde hij. Dat vatte de dag eigenlijk wel aardig samen: domme pech!

Renners zonder domme pech:
1ste: Jeroen Martens (Rotterdam)
2de: Peter van de Weert (Staphorst)
3de: Adri Frijters (Wageningen)