De namen van de renners die het NCK gaan rijden zijn ….

De menselijke geest is complex, die van een sporter zo nodig nog complexer en die van de coach van het NCK-WVA dreamteam, waarschijnlijk, onnodig extreem complex: om gek van te worden. Als de lezer na deze ene zin al afhaakt, snap ik dat volledig. Het brein van deze coach is op, een melt-down, oververhit, complete waanzin ligt op de loer. Hoe is het ooit zover gekomen en waarom dan toch?

Almere, september 2017

De Chinees zit erin, het NCK erop. De groep WVA-ers is moe en al met al redelijk voldaan. Frans van Rossum en ik rijden terug we hebben een periode van coaching en trainingen achter de rug. Niet als renner maar als coach/ trainer. “Frans, dit was voor mij de laatste keer echt waar, het is altijd leuk om te doen, zeker. Maar de mentale wissel is te zwaar. Vooral die selectieperiode, je weet dat je mannen moet teleurstellen… Godzijdank, zoals vaak, hebben we dan achteraf geluk omdat de groep niet echt groot is en er uiteindelijk maar 6 mannen zijn die de dag zelf ook kunnen. Toch Frans, 2017 is de laatste keer voor me is geweest. En het ligt niet aan jou dat weet je”. Frans mompelt zoiets van tuurlijk Rob, volgend jaar zien we wel weer.

Amsterdam-Sloten, maart 2018

Zeg Rob wanneer gaan we voor het NCK trainen. Dit jaar gaan we knallen en beginnen we vroeger dan ooit, toch? De NCK-gangers van vorig jaar plus een 5-tal dat er niet in 2017 bij was, staan met stralende gezichten om me heen. Ahum, hoe kan ik deze mannen nu uitleggen wat ik net in de vorige alinea aan u de lezer, uit de doeken heb gedaan. Zo’n groep enthousiaste jongens, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen en zeg: “Frans en ik zullen eens nadenken over een gedegen aanpak, maar ik beloof nog niks”.

Ringvaart, augustus 2018

De groep is nu al máánden aan het trainen en afhakers zijn er bijna niet. De groep luistert uitstekend naar de coach (“ahum”) en vandaag is de opdracht om wedstrijdritme op te doen, dus bij straf tempo technisch goed als groep te rijden. De ringvaart is een goed traject, maar veiligheid voor als druk ik de jongens op het hart en ik zie ze de rechtsom de brug over gaan, machtig mooi gezicht. Als ik zondagavond Strava open, zie ik dat de groep bijna overal KOMmen heeft gepakt en dan rijden ze niet eens volle bak. Sterke groep dus, maar ergens begint iets van binnen te knagen. Een unheimisch gevoel sluipt in mijn brein…

Amsterdam-Sloten, 12 september 2018

Acht man doen de training vanavond. Thijs zit vast op… het toilet… buikgriep. Zijn concullega’s grappen al dat Thijs afhaakt vanwege de stress. Nou dat bepalen Frans en ik, wie wel of niet rijdt. En ik weet dat Thijs mentaal keihard is. Thijs heeft stiekem getraind, maar niet wat ik heb voorgesteld, nee Thijs heeft gisteren zoveel mogelijk Chinees eten getraind en daar plukt hij nu de vruchten van.

Na deze wedstrijdtrainingen, hangen sommige kopjes wat scheef, gezichten die voorheen straalden, zien nu bleek, sommige zelfs angstig. De fietsen worden tegen het hek gezet, de groep gaat naar de kantine. Frans is er niet bij, hij moet weer de kantine van de RAW-denim werkers bemannen. Of hij klust weer wat bij, een niet bij naam te noemen renner (prof?) heeft een spoed massage nodig. Vijf namen hoest ik zonder problemen op, niemand die bij deze mannen vraagtekens durft te zetten. Naam zes dat is het probleem waar de groep, maar met name IK mee zit. Het unheimisch gevoel knalt nu in volle sprint mijn brein in, dit zat er aan te komen. GEEN “natuurlijke” selectie, GEEN kleine groep , GEEN afhaker, GEEN makkelijke uitweg. Knopen moeten worden doorgehakt, dromen in duigen laten vallen, wielercarrières kapot gemaakt. Twee of eigenlijk drie namen blijven hangen. We gaan er een nachtje over slapen en morgen wordt de beslissing genomen!

Amsterdam-Nieuw Sloten, 13 september 02:30 uur

“Nou Frans, straks zal ik het bericht in de app-groep gooien, welterusten en dit jaar is het echt de laatste keer…”. Frans springt op zijn fiets de donkere nacht tegemoet op weg naar huis, hij zal de nachtrust waarschijnlijk ook niet pakken, deze nacht. Waarom…. Waarom lijkt het allemaal complex, of is het mijn brein die het complex maakt…of is het mijn complexe brein die het nog complexer maakt, de selectie van het NCK -WVA dream team….$%#$%^&*((*&^%$#

De namen van de renners zijn… ja dat leest u in het verslag dat volgt nadat het NCK is gereden, de uitslag bekend is en de Chinees er weer in zit. Ik kan u nu al verklappen dat het een huzarenstukje zal zijn en dat iedereen tevreden is. Ook de mannen die het NCK niet rijden. Want laat ik verklappen dat ondanks de kleine teleurstelling van niet te zijn geselecteerd iedereen van de reis naar het NCK toe heeft genoten. Dus Frans en ik zijn trots dat we de groep hebben mogen en nu nog begeleiden. Bart, Bob, Ello, Ed, Jeroen, Koen, Maikel, Marcel, Mark, Robin en Thijs dank!