Cyclocross: De hel van Nieuwveen
Het begon zo rustig op 18 oktober. Opgestaan, tanden gepoetst, het scheermes langs mijn kin gehaald, bordje havermoutpap gegeten, genieten van het uitzicht, het goddelijke lichaam in het snelle pak van de sponsor gehesen, fiets op de fietsendrager gezet en onderweg naar Nieuwveen voor de eerste wedstrijd van de Amsterdamse cyclocross competitie. Daar aangekomen de auto geparkeerd op de parkeerplaats van het Zwembad. De jeugd reden al hun rondjes over het parcours. Op de parkeerplaats een Pipo de clown wagen waar de renners zich konden inschrijven € 5,- voor een vast nummer die je de hele competitie mag opspelden en € 3,- inschrijfgeld voor de wedstrijd. Een koek en kopie kar aanwezig en wildplassen was ook niet nodig want er was een mobiel urinoir en toilet aanwezig op de parkeerplaats. Snel de helm op en de wielerschoenen aan eerst maar een rondje het parcours verkennen.
Verrek dat valt tegen zuigende bagger en veel, heel veel grasland, dijkje op dijkje af zorgt voor behoorlijk wat loopwerk, twee balken ook weer van de fiets en dan vlak voor de finish een zandbak met een haakse bocht erin, Langzaam maar zeker dringt het tot mij door, zestig jaar en iets te zwaar, dit wordt afzien! Opstellen voor de start warempel het lijkt wel of het peloton elk jaar groeit. Ik mag ergens in de staart van het peloton opstellen en heb mij voorgenomen niet te hard van start te gaan. Als het fluitsignaal klinkt worden wij als dolle koeien die voor het eerst de stal mogen verlaten de wei in gelaten, natuurlijk is het even duwen en trekken in het begin maar als de moeilijke passages voorbij zijn is er wat meer ruimte. Op het glibberige stuk naar de dijk komt een renner dwars voor mij te staan volledig uit koers door een belabberde stuurtechniek, ik val in de brandnetels maar sta snel weer op, kost toch weer een paar plekken, klim tegen de dijk op met handen en voeten, boven gekomen krijg ik m’n schoenen niet meer in het pedaal, later blijkt er een steentje in mijn pedaal te zitten, ik zie meer renners worstelen met het zelfde probleem, stenen en vette vette klei maakt het moeilijk om in de pedalen te komen. Na een halfuur begin ik wat makkelijker te rijden en haal zelfs weer renners in die mij in het begin voorbij reden. Dan gebeurt het mijn achterwiel blokkeert, de rem zit helemaal vast. Als ik het euvel eindelijk verholpen heb ben ik Jan achteraan iedereen heeft mij gepasseerd en moet ik noodgedwongen weer aan een inhaalrace beginnen. Ik kon het niet meer opbrengen, zeker toen de koploper, een of andere Engelsman met turbobenen mij voorbij reed alsof ik stil stond. Ach ik was gesloopt en heb het zelf gedaan en weet je, volgende week doe ik het weer, Waarom? Tja!
