Camiel Zwart plotseling overleden tijdens fietstocht

Update: 21 mei 2021 – Ereronde van Camiel

Op vrijdag 21 mei zal Camiel Zwart een ereronde afleggen op het wielerparkoers te Sloten. De bakfiets met Camiel zal om 11:06 vertrekken vanaf het clubhuis van WV Amsterdam. Iedereen die mee wil fietsen of rolschaatsen wordt verzocht zich tussen 10:45 en 11:00 op te stellen op de finishstraat vóór de finish. In verband met Corona graag op gepaste afstand van elkaar. Mocht het heel druk zijn, dan graag de ruimte voorbij het clubhuis gebruiken om daar op te stellen.  Zie tevens de site www.blackframe.nl voor nadere informatie over het afscheid van Camiel.

Ons bereikte het trieste bericht dat op 8 mei Camiel Zwart tijdens een fietstocht op vakantie in Frankrijk plotseling is overleden.  Wij herinneren ons Camiel als een trouwe deelnemer van de trimmerskoersen op zaterdag, die hij met zijn machtige sprint dikwijls wist te winnen. Maar nog belangrijker, hij was een aimabel mens tijdens en na de koers. Wij wensen Kim, zijn zoon Nao, zijn ouders, familie en vrienden alle kracht en sterkte.

Op vrijdag 21 mei zal Camiel op een bakfiets om 11:06 (Camiel is geboren op 6-11-1980) een laatste ronde rijden over het wielerparkoers van Sloten. De familie van Camiel stelt het op prijs als fietsers hem op deze laatste ronde zouden willen begeleiden.  Hieronder een herinnering aan Camiel Zwart, opgetekend door Jeroen Slikker.

Jeroen Slikker: mijn herinnering aan Camiel Zwart.

Al jaren een vaste waarde bij de trimmerskoers op Sloten. Zelden of nooit liet hij verstek gaan en dat had een reden, hij was een winnaar. En als je een winnaar bent, dan wil je koersen. Dan kom je zon of regen naar jouw ritje om dat te doen waar je goed in bent, winnen. Dat deed hij, veel, heel veel. Het jaarklassement was altijd een doel, en menig seizoen was het zijn naam die in oktober soeverein bovenaan prijkte.

Kwart voor één kwam hij aan, altijd op de fiets vanuit de stad, rugzakje op. Inschrijven, kort babbeltje hier en daar, kleedkamer in, één uur aan de start. Camiel was een ontzettende constante rijder, altijd sterk en bij de les. Als je onverhoeds een kopgroep had gemist, keek je snel of Camiel nog bij je in de buurt reed. Zat hij nog bij je, dan was je gerust. Zelden miste hij namelijk de finale slag.

Als we ons in de laatste ronde voor een peloton sprint opmaakte en het zenuwachtige gedoe begon, keek ik altijd vol bewondering hoe het gedrang en gewoel maar geen vat op hem leken te hebben. Steevast zat Camiel op de brug al in positie. Op 2, 3 of hooguit 4. Z’n grote aanzet plaatste hij dan halfweg de bocht naar de finish. Een tactiek die hem haast nooit in de steek liet. Als hij zijn wiel dan weer eens als eerste over de meet drukte was de klus geklaard. Hij reed dan nog twee bochten rustig door om vervolgens om te draaien en alleen terug te rijden. Het drukke napraten liet hij over aan de rijders in de uitrijronde, die allen hun eigen versie van de waarheid predikten. Zijn verhaal was duidelijk. Hij had gewonnen.

Buiten het feit dat Camiel een begenadigd renner was, was hij ook een onwijs sympathieke kerel. Hij trad niet op de voorgrond, was rustig, maar had altijd een goed woordje en was altijd geïnteresseerd in z’n mederenners. Dat maakte dat Camiel de gunfactor had. Hoe vaak hij je ook klop gaf, je zag hem graag. Ik ken geen enkele renner die daar anders over dacht. We zullen hem missen op zaterdag.