020 boven in 030
Wat heeft Utrecht dat Amsterdam niet heeft? Het lijkt erop dat de stad sinds de Tourstart het wielrennen omarmt heeft want Utrecht heeft sindsdien een heuse wielerweek midden in de stad. Op zaterdag waren er in het Wilhelminapark onder andere koersen voor studenten, ID renners en handbikers en op zondag 25 juli was er de ronde van de Maliebaan, het oudste fietspad van Nederland. Koersen voor jeugd, licentiehouders en een heus kampioenschap van Utrecht voor de funklasse. Stel je dat eens voor in het Vondelpark…
Omdat het begin van 2017 voor mij bestond uit het verbouwen van een nieuwe woning in de omgeving Utrecht en het krijgen van een prachtige dochter bleef er weinig tijd en energie over voor fietsen. Maar met het kampioenschap van Utrecht in het vooruitzicht werd het toch weer tijd om de training op te pakken. Hoe kan ik dit qua tijd zo effectief mogelijk aanpakken? Daar hadden de mannen van onze sponsor Robic vast wel een antwoord op. Dat hadden ze zeker en zo had ik ineens een trainer! Net echt! En zo zaten er tussen luiers, werken aan de mooie projecten van studioNEP ineens kracht- en duurblokken.
Enfin. Na mooie zomerse trainingen was daar ineens de regen. De avond voor de koers de gladde Schwalbe One’s maar vervangen voor bandjes met profiel. Wellicht iets meer rolweerstand maar die gladde klinkers en twee 180 graden bochten boezemden toch wat angst in. Het kampioenschap van Utrecht bestaat uit twee onderdelen; een proloog van 1,6km en een criterium en voor beide zijn punten te verdienen. Maar hoe pak je dat aan zon proloog? Eerst maar eens goed warm rijden en vervolgens afkoelen in het startvak.
5,4,3,2,1 GO! Volle bak uit de startblokken. 400 meter; gaat best lekker, volle bak de 1e bocht uit. 800 meter; pff m’n benen lopen vol, ademhaling niet meer te controleren, iets gas terug. 1200 meter; glad bochtje, pff kan niet meer, nog één keer volle bak naar de finish. 1600 meter; 2.20m, pfff wist niet dat je in 1600 meter zo kapot kon gaan, maximaal in de hartslag en ademhaling. En vervolgens een uur lang het bij schaatsen zo fameuze 1500meter kuchje. Helemaal kapot en dan blijkt de nummer 1 9 seconden sneller.. Dat valt me toch wel vies tegen, het kampioenschap van Utrecht is na 1600 meter al uit het zicht.
Twee uur later is er gelukkig een herkansing tijdens het criterium. De funklasse doet zijn naam niet echt eer aan want het gaat vanaf het startschot hard. Twee 180 graden bochten en 800 meter klinkers per rondje hakken er wel in en na een halfslachtige poging tot een ontsnapping besluit ik het bekende sprinters credo te gaan hanteren; wachten. Door het moordende tempo komt er ook niemand weg. Bij de doorkomst van de één na laatste rond rijd ik in het wiel van de grootste man van het peloton naar voren en zo rijd ik in de laatste halve ronde op de derde positie. Geen slechte uitgangspositie voor de sprint. Op weg naar de laatste 180 graden bocht schuif ik op naar positie twee. De bocht is nog steeds glad en de man voor mij slipt een beetje weg. Ik houd even in en de mannen die 1 en 2 staan na de proloog schuiven me voorbij. Maar ik zit aan de goede kant voor de wind. Nog 300 meter, beetje vroeg maar ik ga gewoon en heb een fietslengte. En nu doorharken maar. Nog 150 meter, nog 100, nog 50 meter, links en rechts van me zie ik een voorwiel langzaam langs zij komen. Ga ik het redden? 40, 30, 20, 10, YES! Met 30cm voorsprong de ronde van de Maliebaan gewonnen! 020 bovenop het podium in 030! Comeback 2.0 begint zowaar ergens op te lijken.
