Van stoempen in de blubber naar rouleren op de piste!
De weersvoorspellingen liegen er niet om. Het was hondenweer. Zo erg zelfs dat de hond van Paul van de Berg bij de voordeur al direct rechtsomkeert maakte. Storm en regen, geen weer voor de Flandriens om het edele rijwiel te onderwerpen aan deze ongein.
Dit is een dag voor het ovaal waar de benen in een soepele tred rond draaien en het hout kreunt onder de zoevende wielen. Bij het Velodrôme aangekomen hebben wij het donkerblauwe vermoeden dat er meer renners uitgeweken zijn naar de baan, het parkeerterrein staat bommetje vol. Als wij door de catacomben de trap bestijgen naar het hart van de baan, horen wij het geraas van de wielen boven ons. Op het middenterrein zijn alle tafels bezet en heerst een gezellige sfeer. Op de baan is het een drukte van jewelste. Naar schatting zo’n tachtig renners rijden in verschillende groepen, snel, sneller en sneltst. Voor ieder wat wils. Diverse renners getooid in het prachtige shirt van de WV Amsterdam. Na € 11,- betaald te hebben voor de baan en € 10,- voor de fiets inclusief schoenen en pedalen zijn we er klaar voor.
Na een paar ronden in rustig tempo gereden te hebben sluit ik aan bij een groepje waar Marco Postma in rijdt. Ronden lang rijden wij een behoorlijk tempo, bovenlangs halen we verschillende groepen meermalen in. Afwisselend rij ik in een langzamere en snelle groep, jong, oud , prof, veteraan alles rijdt door elkaar. Na een uur rondgezoefd te hebben begint het zitvlak te protesteren en wordt het tijd voor een bakkie koffie. Marcel Doornebos, René van Dijk, Dinko Valerio, Marco Postma, ikzelf en Paul van de Berg (van links naar rechts) laten zich vereeuwigen op de gevoelige plaat. Na nog een paar rondjes uitgereden te hebben, omgekleed en met een voldaan gevoel in de wetenschap dat zo’n training op de baan later op de weg zijn vruchten gaat afwerpen lekker in de warme auto naar huis het hondenweer trotserend van achter het voorruit van de auto.
