Rik Moorman

Over deze renner

Renner Rik Moorman
Geboortedatum 3 augustus 1961

Favoriete WVA moment:

Ik ben vernoemd naar de wielergrootheid Rik van Looy die in mijn geboortejaar wereldkampioen werd op de weg. Mijn vader was ook wielrenner. Hij is altijd lid geweest van wielerverenigingen ARC Ulysses en van WV Amsterdam en liep al mee op het wielerparkoers Sloten tijdens de opening. Zelf ben mijn hele leven lid geweest van ARC Ulysses en al heel wat jaren lid van verdienste van deze vereniging. Maar wilde ook graag lid worden van WV Amsterdam! Tot mijn 13de heb ik gevoetbald bij DWV Amsterdam Noord. In die tijd haalde ik het Amsterdams jeugdelftal. Als dertienjarige ben ik begonnen als wielrenner. Bij de jeugd heb alle wielerlichtingen doorlopen (nieuwelingen: 6 overwinningen, junioren: 7 overwinningen). Vervolgens ben ik amateur geworden en reed bij wielerploegen als Amstel Bier, Gazelle Vredestein en werkte als knecht onder andere voor Jean-Paul Poppel en Erik Breukink. Daarna reed ik een aantal voor de clubsponsor van ARC Ulysses. Ik mijn eerste jaar als amateur was ik lid van de KNWU baanselectie op de ploegachtervolging op de baan. Zo heb ik zeven keer deelgenomen aan de wereldkampioen wielrennen op de baan en tevens deelnemer aan de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles.

Mijn hoogtepunten op een rij: 2 x Nederlands kampioen op de baan (koppelkoers samen met Albert Harren en een keer met Ragner Martens), 1 x Nederlands kampioen klassement (puntenkoers op baan), 1 x Nederland kampioen clubploegen achtervolging met ARC Ulysses, derde in Europees kampioenschappen koppelkoers met Erwin Ummels, Deelnemer aan de 1001 ronde van Oost-Berlijn 175 km een van de allergrootste wedstrijden op de winterbanen van Oost-Duitsland samen met broer Ralph Moorman, En boekte in totaal zo een 70 overwinningen.

Mijn specialiteit was dus criteriums, hard fietsen en baan allround, en als knecht gaten dicht rijden buffelen tegen de wind in. In de toekomst wil ik lekker fietsen en genieten van de wielersport. Zonder druk, presteren hoeft niet meer, die tijd heb ik gehad. Met af en toe een uitspatting tot hardrijden;-)