Koersverslag: weekend 2 en 3 mei

[door Rob Bohte]

Koersverslag: weekend 2 en 3 mei

Onze huisscribent Rob Bohte trok afgelopen weekend zijn koersschoenen aan voor maar liefst twee koersen. Op zaterdag liet hij zijn benen vast voorgloeien op de club. De bedoeling was om zondag alle registers open te trekken in de Ronde van Houten waar hij vorig jaar een straffe prestatie neerzette.

Zaterdag 2 mei: koers bij WV Amsterdam

Prachtig weer, prima om de benen op spanning te houden voor de volgende dag. Ongeveer 145 renners aan de start voor de clubkoers van WVA. Het zou een gedenkwaardige dag worden. Eerder die dag had de eerste officiële 1e dameswedstrijd had het licht gezien op Sloten. En nu steeg de spanning in het jury hok tot ondragelijke hoogte: het KNWU-bestand met alle transpondernummers was corrupt en dat gaf de nodige stress, maar rob-bohte-op-2-mai-bij-wvadaarover straks meer. De koers verliep met pieken en dalen, ik zat in voorste kwart van het peloton om niet in een tweede groep terecht te komen bij eventuele breuk. Verder rustig aan gedaan met uitzondering van de laatste drie ronden. Tenminste dat dacht ik. Gele nummers hadden afgesprint en dus alert deze 3 laatste ronden in, meer in frontlinie (zie de bijgevoegde foto). Zoals te verwachtten, viel Mart Dominicus in de voorlaatste ronde een paar maal aan, maar alles werd opgevangen. Toen de laatste ronde, hoorde geen bel, en vaag bereikte flarden geluid uit de speaker mijn oor…”nog 2 rone…v rd..”. Ik reed langs Maurice: is dit nu wel of niet de laatste ronde?” We reden door en weer paar maal versnelling van Mart, moest dus wel laatste ronde zijn. Waar was Jan de Nijs? Deed hij nog rustig aan na zijn valpartij van een maand geleden? Viaduct over, vol naar de bocht, bocht uit en ik reed in wiel van Maurice en Peter Visser. Peter had ik nog met 2 mm op de streep te pakken, Maurice niet, die had een belofte aan boven gedaan, en kon ik uitbollen. Hoorde ik uit speaker: “Laatste ronde voor rood” Jan de Nijs reed langs en riep: “Je moet nog een ronde Rob.” Gatverjakkes wat een gedoe. Vol in de beugels het snot voor de ogen gefietst en aan het einde van het rechte stuk kwam ik toch weer voorin. Ik zat er niet fris meer bij. Enfin toch de sprint nog in werd ik 4e. Het voelde niet echt lekker, rondom werd gefoeterd op de mannen in het juryhok. Tja wat daar nu van te denken? Nou precies wat Marcel Chamberlain zei: “er zijn ergere dingen.” En zo is het maar net. Twee keer sprinten voor de prijs van één In de ‘officiële’ uitslag was ik zelfs 18e geworden 😉

 

Zaterdag 3 mei: de Ronde van Houten

rob-bohte-in-houten-50-plus-2015-v2

Buienradar strak in de gaten gehouden, wel of niet regen, wel of geen gladheid en glijpartijen. Ik was er niet gerust op. Samen met Jeroen Bosman op naar Houten voor de gelijknamige ronde. Vorig jaar had ik daar goed gereden, maar toen was ik beter dan vandaag. We haalden de nummers op en stapten op om wat in te rijden, stond een behoorlijke bries (volop de kop in de finishstraat). Het begon te spetteren. Als het maar niet doorzette. Bij de start was het droog en daar gingen we. Ongeveer 65 vijftigplussers waaronder enkele echte hardrijders, als Wolfkamp maar ook rappe sprinters luisterend naar de naam Kistemaker of Oudshoorn. De tegenwind op het bovengenoemde stuk parcours was hard. Na 8 ronden zag ik Wolfkamp en nog enkele renners wegrijden. Met een uiterste krachtsinspanning kwam ik erbij: Maas, De Weert Wolfskamp, Bosman, evenals Kistemaker, Oudshoorn en nog 2 renners zaten in deze groep. Echter ik waaide eraf! Net als Oudshoorn en de Kist. Bovengenoemde 4 renners bleven uiteindelijk weg en in de beschreven volgorde eindigden zij. Die mannen hebben bijna 1 uur voorop gereden, klasse hoor. Tegen het einde van de koers waren er vele ontsnappingspogingen, dit resulteerde in een groepje van nog eens 4 renners
die voor de plekken 5 tot en met 8 streden. Uiteindelijk wist ik in de voorlaatste ronde nog weg te rijden met Dennis van de Ouden en we bleven weg, Dennis werd 9e en ik dus 10e. Een paar minuten nadat ik over de meet reed begon het te miezeren en werd het akelig nat. Pech voor de sportklasse die na ons startte.
U snapt het al moe maar voldaan reden de Bos en ik terug naar Amsterdam. Die avond heb ik ruim aan het hersteldrank gezeten (ORVAL in dit geval).