De lokroep van de lokale ijssalon

Een dag zonder verplichtingen bij de wielerclub, dus samen met Paul op de fiets naar Sloten om een wedstrijd te rijden, onderweg slechts eenmaal een sanitaire stop. windje tegen, zon op de bol, mijn liefje wat wil je nog meer. In gestrekte draf naar onze zaterdagbestemming. Zo’n 80 renners aan de start het tempo zat er gelijk goed in, alle inspanningen van mijn collega wielrenners ten spijt, er was geen wegkomen aan. Er werd wel geprobeerd een kopgroep te vormen maar alles kwam toch weer bij elkaar. Gedurende de wedstrijd mijn uiterste best gedaan om als hekkensluiter te rijden, nou dat valt nog niet eens mee moet ik zeggen. Verschillende renners moesten de rol lossen en lieten gaten vallen, dan moet je attent zijn en snel het gat dichtrijden, na een paar keer gaat dat behoorlijk in de benen zitten. Paul liet zich vandaag weer van zijn beste kant zien en reed zelfs twee keer naar een groep toe die wat voorsprong hadden genomen, helaas met het hele peloton in zijn wiel, die bij wijs van spreken een diepe buiging maakten en hun pet(helm) er voor afnamen. Wij hebben beide aan het duw en trekwerk tijdens de sprint niet deelgenomen. Na gefinisht te zijn op ons gemak met de wind in de poepert terug gereden naar het altijd wonderschone Almere. O ja dat vergeet ik bijna de lokroep van de ijssalon in Muiden bleek sterker dan de wil om snel thuis te zijn, ach heerlijk zo’n zwak moment!

Duane maakte gisteren trouwens weer foto’s bij de koers van de licentiehouders.