Bart van Breemen: mijn overstap naar de 50+

[door Bart van Breemen]

Bart van Breemen: mijn overstap naar de 50+

Het moet er toch maar eens van komen: accepteren dat je 50+ bent (51 om precies te zijn). Dus bij de inschrijving vroeg ik een rood nummer. Tot mijn verbazing zag ik Erwin Kistemaker en Rob Clowting ook met rood rijden. John Oudshoorn en Jan de Nijs waren ook gesignaleerd en met mannen als Frank Nijssen, Joop Floor en andere notoire hardrijders vervloog de illusie dat het een makkelijke koers zou worden. Oh ja, Ron Smit reed ook met rood omdat er zaterdag geen 60+ klassement is. daarover later meer.

Dit alles viel in het niet bij de wijze waarop de jonge gasten in het peloton als dolle stieren van start gingen. Mijn strategie was aanklampen bij vroege ontsnappingen en hopen op een breuk in het peloton. Het ging gelijk op een lint en met snelheden dik boven de 50 km/u op het rechte eind vroeg ik me af waar ik mee bezig was. Kopwerk moet vermeden worden in ieder geval. Het viel me op dat Ron ook veel voorin te vinden was maar hij was wel stiller dan normaal 😉

Na een minuut of 20 normaliseerde de boel en 20 minuten later kon je merken dat de eerste renners moe en onnauwkeurig werden met 2 valpartijen als gevolg. Er maakte zich een groepje los van het peloton, maar zonder rode nummers erbij niet van verder belang.

Dan de finale: rood verzamelde zich van voren en het werd dus druk. het grote kijken en afwachten was begonnen toe Ron Smit met nog 2 km te gaan er vandoor ging. Wie gaat er achteraan was de vraag? Het gaatje werd groter en de hardrijders hielden hun benen stil. Toen besloot ik met een ‘gedoseerde’ sprong naar Ron toe te rijden. Gedoseerd omdat er nog 1,7 km te rijden was. Ik zag gelijk schaduwen achter me en dat bleken Rob Bohte en René Randsdorp te zijn. Goed gezelschap, maar de analyse van de boordcomputer weest het volgende uit:

Op het moment dat Ron weg sprong reed ik 36,8 km/u. Ik sprong er met 46,6 km/u heen (met beleid dus want het was nog 1,6 km). Daarna dipte ik naar 40,3 km/u en fluctueerden Rob, René en ik tussen 46 en 41 km/u. Prutsers dus! De brug gingen we met 33,9 km/u overheen, ronduit zwak! Tenslotte reed ik 47,6 km/u, Rob en René kwamen niet meer langs, maar dat had zeker boven de 50 moeten zijn. De rest van de evaluatie is niet geschikt voor publicatie 😉

Ron had op de streep nog 10 meter, klasse Ron, ik werd 2e en John Oudshoorn sprintte vanuit het peloton naar de 3e plek. Rob werd 4e en René 5e. Het was weer genieten! Zeker ook van Ron die ons allemaal in de luren heeft gelegd 😉 Leuk hoor die 50+ groep!